окара (св.)
Потем беа само неколку викови, некој од мајсторите довикна озгора така, за да чујат сите малтерџии, дека оној кому му е жал може да појде да го одбрани, ако сака, а после беа уште неколку плачливи викови и сето тоа заврши така што оној истрча од вратата на бараката и ја спрашти по градилиштето, а Башмајсторот дојде само до вратата и окара „Натемате натема“, а мајсторот довикна озгора дека ќе се врати тој, дека никој тука не дава месен-обесен, но тоа излезе лошо пророштво.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ќе ти окара некој однавала, а ти скокаш и го фаќаш в гуша. Ко Арнаути скокаме на пцуењето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се окарав уште кога го забележав слегувањето на Катерина по белите мермерни скали што веројатно водеа во некој друг свет, или во времето кое неколку месеци подоцна Загорка Пеперутката со голема сигурност го нарече друго време или така некако.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Дури и се окарав: да, да, себеси! И не во себе, туку на глас.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Го знаев тоа штом окара. А сосема ретко пцуеше.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Сфатив дека е спремен да окара и тоа само затоа зашто за момент бев изумил дека се има зафатено со доволно важни нешта за да можам јас да го разонодувам со непотребни прошетки!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
- Не заебавај - окара Ристе Блажевски. – Сандак за себе ќе нарачам кај Кире Маџунката.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Децата се збираат купче, провлекуваат напевно: сите дома на попара, дури мајка не окара, дури татко не запали цигара, - и се растураат.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
На вратата се сврте уште еднаш и окара нешто полугласно.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
„За да ти ја разгорат болката ќе ти го разорат телото!“, поревајќи се Старчето ја окара угорнината.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
