ороводец (м.)
Војниците безгласно го примија, нивен е ороводец, и му се тргаа од пат.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
„Поситно, куме“, викаше ороводецот и подверснуваше. „Побрзо. И на земјата ѝ се игра под мене.“
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Маренецот порача едно оро, ми се чини, за да видат дали ќе се фатам до него, јас имав обичај да се фатам до ороводецот, но сега не се фатив.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Така е тоа кога ќе ти појде од рака да се дофатиш до ороводецот, посакав да речам! А нејзе тоа ѝ тргна од рака. Ти изостануваш!
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
„Треба да знаеш кога да го напуштиш орото, за да останеш играч, за да бидеш и натаму ороводец.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Во ноќта спроти коледе сега покрај кладите од огревно дрво се распламтуваат желбите на ороводците и играорците, со топла ракија и варено вино се подгреваат стари неверства и нови мераци.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
