отпад (м.)
Ќе собираме стари хартии и шишиња, ќе ги продаваме во Отпадот и парите ќе ѝ ги носиме на Бабата, важи?
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Били имаше око за отпад; го снабди целиот Фектори со работи кои ги пронајде на улица.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Луѓето, читајќи го тоа, во мислите се бунеа, во мислите велеа: „Каква лага!“ - и веднаш ги фрлаа тие книги во отпад.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Мортенијо, љубов мила, судбината ти е бедна Не си веќе што си била, за отпад не си вредна.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Се зборува за национален отпад и се бараат расни прочистувања и стрелање на противникот како идеолошка хигиена.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Внимателно се измолкнува од постелата, го потсобира веленцето околу дечињата да не побегне топлината од нејзиното тело и оти во ќумбенцето нема ни спуза а ни потпала околу него, таа ова утро прва го прошетува своето големо тело до алето крај телот и до купот отпад од задната страна зградата.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
„Точно! Вардариште не е рудник. Депонија - место на кое има награмадено илјадници тони секаков отпад - органски и неоргански.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Тој доби информација дека се има отстапено од првичниот технички проект, иако уште пред две години било донесено цврсто ветување од сите надлежни институции дека Депонијата ќе биде изградена според сите светски стандарди за безбедно депонирање на комуналниот отпад.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Што сè отфрла човечкото суштество низ сопственото живеење и работење - та да се создава толку многу отпад?!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Нека никој не се осмелува да ми каже дека дури и за миг на потрошувачот му паѓа на памет фактот дека тој со отпадот што го плаќа и расфрла ја загадува околината и си го загрозува здравјето.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Зборови, зборови… а не е за на отпад и она упатство или шега дека зрелоста се мери само според количините наивности во нашите размислувања!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Што се однесува до ковчезите за сахрани, јас најсериозно сметам дека им минува времето. Наскоро ќе се најдат на отпад.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Меѓу тоа ѓубре и отпад во нашата глава во длабок сон лежат оковани нашата вистина и слобода, нашата невиност и човечко достоинство.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Прашањето фрлено како ракавица среде супермаркетот остана да лежи на плочките, газено, туркано и најпосле фрлено во отпад од дежурната чистачка, која додуша покажа мали знаци на чудење за тоа што бара едно прашање на подот.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Сето тоа дополнително им одговараше на сурушите затоа што масите лесно се контролираа, но и на самата власт која пропагираше здраво семејство и три деца, а лицемерно потпикуваше искривоколчен медиумски отпад.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Колку за илустрација, ако само машините и инвентарот од фабриката беа демолирани и однесени во отпад, како старо железо, ќе се земеше сума која е повисока од проценетата вредност за кое беше продадено претпријатието!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Единствено подобро од дремење на тераса во клацкалка е копање по автомобилски отпад, со сета таа железарија што тежи од звуци и приказни. Исто како шиниве и далноводиве.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
