отсече (св.)
И за нишан да ѝ отсечеш руките, да ги донесеш.“
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Пак зема тесла и отсече ми главата, и не могох веќе да си подигнам главата.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
- Ајде сега, не прави се, кажувај! – отсече брадјосаниот.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Од оваа црна планина Кон сонцето раце ќе кренеме На погибел В сонце дур да се најдеме Ако не стигнеме Во црната трошка закопајте нѐ, Ако не стигнеме во воздухот угушени побарајте нѐ, Ако не стигнеме Рацете отсечете ни ги, На сонцето однесете му ги, Место нас.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Мајка му ќе стане ќе се доближи до креденецот, ќе отсече поголемо парче леб, ќе го намачка со слатко или мармалад и ќе му го даде.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Мајка му пак отсечува поголемо парче, пак го мачка со мармалад, му го подава и му вели: - На, најади се па не ми додевај.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Таа бавно се придигна, преправајќи се дека е болна, се довлечка до креденецот, отсече парче леб, го намачка со мармалад и му го подаде на Мирка.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Отсечува две китки од трендафилите, црвена и бела.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Не! - отсече одеднаш момченцето бришејќи ги примамливите слики што почнуваа да му излегуваат пред очи.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Лебот што завчера го донесе од село уште беше мек, но момченцето беше навикнато зимно време да јаде потпечен леб, па отсече едно долго, тенко парче, го стави на машата и го принесе на жарот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ја израмни од едната страна отсечувајќи ја колку што може на крајот, ја посла на душемето, зеде едно парче за урнек од исечените и со него почна да мери и со ножот да бележи каде ќе ја расечува.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Ѓурчин победил, му ја отсекол главата, ја ставил в зобница и ја однесол во Солун кај Лобуд-паша (со кој Ѓурчин бил добар пријател) бидејќи знаел дека неговата глава била уценета од турските официјални власти.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Отсече Богоја како Турците да не убиле орли, туку нешто негово, родено.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Често се пијанеа, меѓу ѕидините на тврдините, но и такви не можеа да го избегнат шумот на водената пустина. Беа отсечени, се раѓаа и умираа сами, беспомошни.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Тие се одделени не од рамнодушност, туку отсечени во осаменоста – стравот.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Дојде санитетот и му ја отсекоа ногата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нѐ отсекле и од „Мала Африка".
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На една жена ѝ ги отсекле рацете за да ѝ го земат детето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Веќе сме наседнати да конферираме, а крај нас едни двајца се размавале со мечовите и секој час треба да се види кој кому ќе му ја отсече главата.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
„Сакам да играм и јас“, рече Џозеф. „Не можеш“, отсече Минк.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
