панорама (ж.)
Камената зграда штрчеше сред тажна панорама, чијашто боја остануваше од утро до зајдисонце сивопепелава.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Попатната панорама ја разбива морето, височинките без дрвја, и двете огромни езера крај кои, за чудо, нема населби.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
И навистина, човек што првпат стапува во овој град, веќе има за него определен критериум и бара да види во нег оповеќе отколку во другите градови и многу тешко му паѓа ако претрпи и најмали разочарувања од било каква глетка или панорама.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Овде многу брзо се јавува желбата за височинки, за планина, за свиоци на патиштата, за панорама која не е романтична.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во миговите на разведрувања можеше да се види целото пространство, панорамата на реката, трите града, пристаништето, доковите што се збиваат покрај водата... пругата... сите бродови кои заминуваат... кои пак поминуваат малку погоре... зад брдата после полињата... кон морето, после Шатам... Тоа беше единствено чувство...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
И дека школуваниот дух може да ги насочува внатрешните панорами.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Меѓувремено разредувачкиот облак смог помина и преку авторот после што панорамата на Скопје се гледаше сѐ појасно и порасбетливо.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Главните соби, пак, истакнува Викам, добиваат широк поглед кон надвор, па господарите на колсилскиот замок можеле да уживаат во разновидната панорама на околните шуми.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Одамна ја немам видено неговата ноќна панорамска разгледница од замаглен автомобил паркиран на Паркингот на презервативите на Водно.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Во тие педесетти години по некоја од тие песни ќе прочитав на поетските средби, но само две од нив се решив да ги објавам, сепак, дури во 1987 -та на страниците на „Културен живот“, во една панорама на стихови посветени на Кочо Рацин.
„Елегии за тебе“
од Матеја Матевски
(2009)
Од тука окото се полни со прекрасната панорама на Лерин и леринското поле и далеку, небаре е крај на светот – Кајмакчалан, чиј врв е покриен со снег.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
По краток престој на паркингот, откако ѝ се насладивме на прекрасната панорама на Охридското Езеро, тргнавме лево и го фативме патот за Елбасан.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Може, рекоа, да се оди и преку Лехово и Вичо, но ако сакаме од високо да ја видиме панорамата на Лерин и Леринското поле, тогаш најдобро е да го избереме патот преку Бигла.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
ПЕЛИСТЕР (2601 м), највисок врв на планината Баба - која се протега помеѓу Преспанското езеро и Битолското поле; тој е најдоминантен врв во овој дел на Република Македонија, од каде се простира широк и прекрасен панорамски видик.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
