пере (несв.)
— Горе, внуче, наполни го пералникот вино, ќе плати поп Петко! — запален викна Пере, а Ѓоре го изнесе спремнатиот пералник со вино.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Еве ти го ковчегот со алишчата. Носи, пери, што знаиш прави, само тиа твојте далеку, далеку да и исфрлиш, да не ме потсетуат на твоата голотиа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
По добрата вечера и уште подоброто пиење, за кое време Пере постојано ги канеше сватовчините со познатите негови зборови: „Повелете, браќа, како во своја куќа, од своја мака!“ — зетот Крсте ја наду и гајдата од Перета, која секогаш беше готова да проквичи, штом ќе дојдеше некое весело друштво.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
„Не паметам од кога не ми е перено и пеглано, а порано бев секојпат така убаво облечена.“ „Потивко!“ - ги смируваше убавата Лила поткренувајќи го десното раче.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Кога немаше фудбалски натпревари тие знаеја да заскитаат низ полето, што се будеше, и таму, крај реките, каде што си ги переа своите кошули и чорапите, да го имаат пак она чувство.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ги беше прала на другата страна од реката Вардар.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Тие ѝ донесуваат вода, ја метат куќата, перат, мијат.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Нее, - рече Србин, затегави. - Доста е засега тета да ни ги пере алиштата што ќе ѝ ги носиме, а после ќе видиме. - Аха, - рече тетин Доне.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
— Брак, бре будали, бре, брак! Што загтањате како биволи на угорништето, — им викаше Пере на аскерите, фрлајќи бомби и куражејќи ги своите четници да издржат додека фати мракот за да се извлечкаат од обрачот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
По стопати берете му го гревот — заврши Пере и длабоко воздивна, вртејќи ги очите од Јордана да не му го гледа суратот. — Е, море, ние, ние.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И така, перам: наведни се, исправи се. Јас чукам на каменот, а милото чука во мене. Клоца, ме жегнува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Да се переш, - нема сапун. Нема и од што да свариш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Јон, па, тогаш, многу сакаше, скришум, да ме гледа од пенџере. Така кога перам наведната.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Пандо сврте глава кон реката, каде што жените переа волна, и рече полека: - Ајде, Нумо, да си одиме зашто тука остана смрдеа.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Мајка Евгенија ги викна поголемите девојки и тие, заедно со неа без прекин переа, ги бањаа малите, нас нѐ истрижаа до гола кожа, ноќе ги вареа парталите што останаа врз нас.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
А месото на фронт, кожите им ги продадоа на трговците, а волната со месеци ја перат жените, а во бараките ја предат и плетат чорапи и фанели за оние што се на боиштата...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
„Ѝ ветуваше дека ќе ја земеш, потоа се ожени за друга. Малку ѝ беа нејзините две деца па ги зеде и твоите поначесто да влече од планините суви гранки, да вари и да пече пченка и тикви, да пере парталосани кошулчиња.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Тие пак беа доведени да ги перат борците што се обучуваа во Битола.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Безброј пати ми раскажува: ме бањала кога сум бил бебе, перела и спростирала пелени, ме развиткувала и повиткувала, ме нишкала и ми пеела - Думба, думба, детенце, баба празно вретенце, - и - Цуцул пасе говеда - и ми кажувала многу други броенки и залагалки.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Го переше, го пеглаше и Богдан се чувствуваше среќен во ваква домашна атмосфера која со години ја немаше почувствувано и за која мечтаеше.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
