петмина (бр.)
Та тој итака беше мирен и кроток, но откако му остана невестата Доста тешка, почна за петмина да работи.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Беше тоа далеку во детството и оној работеше во тајфата од татка му, и го викаа Ристан, и можеше да подигне колку за петмина.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
На перонот во Битола нè чекаа петмина другари на дедо ми: дедо Шиман, дедо Јове - Галеното, брат на загинатиот народен херој Таќи Даскалот, дедо Цане, дедо Боро и дедо Миле - Штурецот - татко на тетка Марина, пријателка и колешка - новинарка на мајка ми.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Тогаш истрелите се згуснале - на пресигурните преостанати петмина војници или одметници удриле отстрана оние што биле со говедата на поило.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Никаков господ не создал толку птици колку што се над петмината оживеани и никаков господ не го качил толку високо вчера обесениот Јаков Иконописец - ги шири рацете, лета, на светов му се нужни нови светци, а тој е светец од оној ден кога во песокот на рекичката Давидица ја закопал мртвата глава на сиротинскиот доброчинител Селџик-бег што ја симнал од кол пред Али-беговата воденица во која еден Ариф Исмаил од Анадол може да сомеле и жито и камен.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тројца ли, петмина! Не знам. И ме грабнаа да ме тепаат. Со стапови, со тупаници, со клоци.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Кога заврши петтиот час конечно успеавме петтемина да се прибереме и другарски да се радуваме.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Петмина истражувачи по свој избор се решија да земат одредена дрога - Екстази, ЛСД, Хероин, Спид и Алкохол - и отпатуваа во лавиринтот на својата психа.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Петмината мажи се насмеаја. Мартин поцрвене.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Жилберт&Џорџ: Не. Има отпор кај пет луѓе, петмина критичари.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Од нас седмината петмина положивме со одличен успех а во редовниот клас мислам само двајца.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Во гимназијата Цветан Димов сега засега сме петмина.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Ги наѕирав меѓу гранките. Беа петмина.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Веќе се пријавени петмина, но ние сакаме твоето име да заземе челно место!“
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Утредента авторот во „Златното буренце“ ги најде една група од петмина седнати во длабочината на ресторанчето, околу маса претоварена од скара, чаши и литарски шишиња Смедеревка и Пелистерка.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Спорот се состоеше во тоа, дека ние петмината соработници тврдевме дека задачата не ни била воопшто пренесена бидејќи се загубила негде во плиткото сеќавање на одговорниот уредник, а тој ја критикуваше нашата неодговорност, дека како поединци смислено го уриваме неговиот авторитет и правиме такви прекршоци што ја компромитираат неговата способност и одговорност на раководител.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Кога почна да наближува залезот на Татковиот живот, крај загрижената Мајка, а ние, сите петмина синови и едната ќерка, си бевме создале свои семејства, книгите го имаа загубено некогашното значење.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Попладнето седеа во одајчето на Пелагија, ама сега не беа тројца, туку петмина.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Беше волшебник на воланот. Речиси дресиран од петмина поранешни амбасадори.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Само едно петмина и заедно со нив и Иљо немаа мани и заедно со големците заминаа да ја носат победата.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
