пискав (прид.)
Со пискав глас го чита од пергамент обвинението. Веќе и не го гледам зад масата.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Најпрвин перон, изгубени погледи и видлив здив на луѓето - мали облачиња од нивните усти, извикнувања и кофери, врева и пискави шурки на локомотива.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Тропам на вратата. Ме пречекува бесно лаење и жив, пискав глас: - Мирен... Марш... Потоа без љубопитност: - Кој е?
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Долг, пискав сигнал за тревога. Звук, танок како жица, проткаен од прстите до врелите слепоочници. Добро.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ме легнаа и додека татко ми ја држеше главата на перницата, мајка ми се обидуваше со игла да го извади зрното. Ме болеше, пискав, се превиткував. Мајка ми не успеа.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Си пискав глас го чита од пергамент обвинението.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Лицата, бели и порозни како креда, усните – розов лакмус натопени во киселините на воздушните честички, косите – црни, блескави кациги, сепак проѕирни, со темни, но речиси фосфоресцентен отсјај, низ кој како да се наслушнуваше пискавиот чрчор на невидливите, атомичести колибри!
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
- Чичко Мудроглавец, Чичко Мудроглавец! - го сепнува детето нов, пискав глас.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Пискав звук на пропаѓање низ воздухот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Со страшен, пискав плач и налет што меле сѐ пред себе, јуреше напред.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
