плик (м.)
Ситниот лимар затропа со дрвените налани и ме осветли со џебна запалка; ми ја раскопча кошулата и се загледа во пликовите на моите гради.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Знаев дека воздухот е отруен со иперит (и жабите се покриваа со пликови), додека многуте умирања на брегот беа предвидени како едно, мое.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Сакав да го одминам - но ми направи впечаток еден голем, син плик кој беше најозгора.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Бавно кревајќи рака, тој го скина пликот, и, штом ги прочита во себе првите редови, лицето му светна и тој извика: - Таксај, Бојано, таксај! - Што бре, што има?
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Кажи ми, синиот плик - од кого беше писмото?... По нејзините бледи усни прелета усмевка.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Врабецот го искина розовиот плик, ги намести на клунот очилата и почна да го чита решението.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Дури по извесно време станува свесен за пликот што го има во рацете.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
ЛУКОВ: Да, епизода. Впрочем, ти си крив што таа воопшто излезе од овој плик.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
За неа, додека ти така патетично и глупаво не го искина пликот, знаев само јас.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Тоа надоаѓаше во неговото тело во некакви спори налети, од кои се чинеше како по сета кожа да му избиваат некакви црвени безболни пликови, беше свесен дека тоа мускулите во него умираат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Прати до назначеното лице на пликот во селото Нивичани 6.000 златни лири.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Почекајте, - им рече на братучедите откако им го зеде запечатениот плик и се изгуби во куќата.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
- Видиш, - рече Шишман. - Добро оти ти текна. Бадијала ке го расипевме пликот.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Ги копкаше само големиот запечатен плик за кој им рекоа да го чуваат како очите и негибнат да го предадат во единицата каде што требаше да се јават.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Пликот со двете канадски марки, што го имаше добиено од својот Крсто, сега заедно со војничкото четириаголно парче хартија ги грее во пазуварката - до срцето...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Крстовица го стави писмото во еден плик на кој беа залепени две канадски марки; бегајќи од дома, од куќата опфатена со пламен, таа само толку успеа да земе од целата покуќнина.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Седејќи патуваат кон недостижност, крај нив минуваат нејасните облици и бои на ноќта и од свое подземје надојден рој комарци под чии смукалки набабруваат тврди пликови.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Дури се раздени, јас веќе целата се нафрлив со пликови.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Лежел така човекот, грбот му се покрил со пликови и баботинки, од тилот косата му паѓа. Не се мие и не се бричи.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ме пуштија, а тој го отвори пликот, досието мое и почна да тревливи, да ги прекршува веѓите и да му се поткинуваат зборовите: марш, марш, марш!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
