поврзе (св.)
94. Организираното револуционерно движење во Македонија има знатно подолга историја и започнува всушност уште во 60-тите години од XIX век, коешто изведе и масовни востанија (Разловечкото во 1876 и Кресненското во 1878 год.) што станаа одредници во новата македонска историја, но Мисирков има полно право кога образувањето на најмоќната организирана револуционерна сила во земјата – ТМОРО – ја поврзува непосредно со македонските интелектуалци што учествуваа во тие бегства од Македонија во Белград и во Софија и во акциите особено во Бугарија на самиот почеток на последната деценија од минатиот век.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Механизмот на памтењето со мака ги оживува, често беспомошен да ги поврзе и да ги одвои од случајностите, да ги предаде наполно и јасно.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
По тој план Трајко ,ќе оди на орање, Илко пак в планина, но само со едната маска и магарето, а Стојо ќе остане дома, да ја поврзе племната оти, см тече, ем кокошките ја чепкаат сламата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Воденичарот го наслушнуваше шумот на надојдената вода и ги поврзуваше своите одговори со поранешните мисли за војната.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Старецот и тој, едниот во својот залез, другиот во своето изгревање, самата случајност ги сретна и ги поврза.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тоа лице со преклопени клепки, како да тажеше, му се исповедуваше на светлосниот млаз што го поврзуваше осаменото момче со она, длабоко надвор од овој строг мир од ѕидови, потиснатост и мрак.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Но сепак ведрата синевина над главите успокојуваше и ги поврзуваше душите со светлиот бескрај.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Уште од првите денови, кога дочу за она, што се случуваше во планините, Змејко знаеше да си ги поврзе сите работи и повезден мислеше на својот Брат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Возовите одеа негде, по сјајните шини од главниот колосек, ги поврзуваа далечините и убавините на овој убав свет.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
И што беше најважно, добитокот беше онаа цврста рака што сѐ уште ги поврзуваше колибата и селото, што сѐ уште претставуваше мост меѓу минатото и денешницата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Поправо тоа не беше една приказна, тоа беа десетина меѓусебно поврзани, во кои се славеа подвизите на тој планински делија, кој животот си го изживеал во постојана борба со волците.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Иако го прочитав нејзиното име и презиме на штичката, на која покажа татко ми, не можев мајка ми, нашата жива, секогаш насмеана добра мајка да ја поврзам со ова купче натрупана земја и со оваа грубо изделкана и испишана со црна боја штичка.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Привлечно мириса јадењето, со некој веќе одамна познат мирис, наш, во нашата куќа, така непосредно поврзан со мама, со нејзините спретни раце.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Маќеа сакаш татко да ни донесеш, сакав јас така грубо да му речам, но во тој момент ми излезе пред очи ликот на учителката Вера и не знам зошто тоа „ маќеа“ не можев да го поврзам со неа.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Улицата откај станицата е преправена, сета е асфалтирана и претворена во широк булевар, се протега во недоглед и таа е главната артерија преку која овој град се поврзува со Југославија и Европа, како и со Атина, и со патиштата кои Грција ја врзуваат со Софија и Истанбул.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Водата преку каналите речиси директно влегува и во домовите на оваа пространа рамнина, а каналите ги поврзуваат и големите реки Рајна, Меза, Одра со Северното Море кое ја заплискува северната страна на Холандија.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Но, Ардените од основа ми го изменија тоа мислење. Се движев по безбројните асфалтни патишта и патеки, со кои се поврзани сите населби на Ардените.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Вториот дел од будењето беше поврзан со будниот карактер на ѕвонарот.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Случајот го поврзуваше со слични такви случаи од борбата и беше неможно тогаш да го запреш, пациентот нека си умре тој ќе раскаже за сѐ, во подробности за тие страшни фортуни од војната.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Ме повикаа в полиција и ме обвинија дека сум се поврзал со комунистичката партија. Реков дека не е вистина.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
