посветен (прид.)
„Кандилата се занишаа и иконата од свети Илија почна да трепка со очите“, — тврдеше маѓерот Стојко Попов, кого нарочно Стале го поведе со себе во црквата да присуствува и да биде свидетел колку е „посветен“ дедот Стале, кога може да се кара со самиот свети Илија, та дури и кандилото пред неговата икона може да му го искрши.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Значи, овој роман спаѓа во редот на оние книжевни дела, малубројни во македонската книжевна ситуација, кои се посветени на конкретна личност и нејзиното дело.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Пред Домот на инвалидите имаше многу странци што чекаа на ред да влезат во овој спомен -музеј, посветен главно на Наполеон, зашто тука е и неговата гробница.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во месец јануари, 1942 година, се одржа Осмиот пленум на ЦК на КПГ на кој, меѓу другото, му беше посветено посебно внимание на ,словеногласните Македонци за да не се занесат од омразата на националното потиснување на грчката буржоазија и сегашната демагогија на окупаторите, а посебно на бугарскиот национализам и шовинизам...“
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Козарот тогаш се сети на старите легенди од неговиот крај посветени на козите. Споредуваше, откриваше.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Имаше многу книги во неговата библиотека посветени на редот на јаничарите на кои се должеше подемот и падот на Отоманската империја.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Бидејќи според режисерот (но и според Хераклит) сите нешта се насочени кон сите нешта, анатомијата на хиерархијата на луѓето собрани во ресторанот во еден европски историски контекст е потпомогната со сликата на Франс Халс и со еден алузивен наод - книгата посветена на настаните во текот на француската револуција.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Свечената посветена вечера е локација за четирите насловни лика која не се разликува од едно воено поле со биолошки зададени правила.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Едновремено, бидејќи водата ја означува и Невестата, можеме да претпоставиме дека Duchamp уште еднаш се идентификува со неа и/или дека Невестата треба да биде посветена.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Кога односите во семејството веќе не се складни, имаме приврзани деца и посветени родители.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Кај Михаил Ларионив постоеше наклонетост кон детската уметност, но само како еден дел од неговиот поширок интерес за природни, примитивни, често вродени извори на инспирација, видливи кај руската фолклорна уметност, сликарите аматери или таканаречени „лубок” цртежи (популарен вид на анонимни, најчесто посветени на нешто, насликани блокови од дрво).
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Вториот пак текст во новата рубрика е всушност една рецензија за поставената изложба во Гугенхајм музејот посветена на апстрактната уметност.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
- Времето му е посветено на големото дело на земјата Дардаванија.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Меѓу посветените бискупи е и Монсењорот Франо Илија, кој дента го слави и својот роденден, а на истиот ден на 25 април 1968 година бил осуден на смрт за шпионажа, за потоа казната да му биде заменета со 25 години робија.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Во Историскиот музеј апсолутен приоритет има прикажувањето на експонати од животот и делото на Водачот, макар што во родната куќа во Ѓирокастро постои и музеј кој му е специјално посветен.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Зашто, ако овој писател со истата леснина како и Исмаил Кадаре се ориентира во лавиринтот на балканскиот простор и време, тој со Данило Киш ја споделува величината на највозбудливиот омаж, посветен на најпотресниот лик на Таткото: во романот Градина, пепел на Киш, незаборавниот Едуард Сам настојува да го состави универзалниот возен ред, додека таткото на Старова сака исто така да оствари еден колку огромен, толку и хемерички проект:
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Само бандите, гангстерите, мафиите, посветените или перверзни друштва и некои соучесништва можат да преживеат, но не и паровите.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Незабележително, нѐ опфати уверувањето дека неописливите мистерии вредат да бидат изразени со посветени чинови.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Ние сме посветени морални уметници.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Тоа беше еден полничок и активен човек, но поразително глупав, една маса од имбецилно воодушевување - еден од оние сосем несомничави, посветени аргати од кои, повеќе дури и од Полицијата на мислата, зависеше стабилноста на Партијата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
