предомисли (св.)
Еднаш ги рашири крилцата, како да сакаше да подрипне и да се спушти на снегот, но се предомисли и си остана на гранчето.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Застана под прозорот и сакаше оттука да повикне, да провери дали Тоше е дома но се предомисли.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Го вади револверот и го полни. Но уште не довршил, се предомислува.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Единствен долномаалец што се предомисли и ѝ пријде на Бузовата дружина е Марко.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Откако сосема го повлече стапот во дупката, Зајачето му викна на Волчко: - Се предомислив, не излегувам, не им верувам на твоите остри заби!
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Но се предомислува. Нѐ внесува во училницата кај курсистите.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Но пред самата врата од куќата се предомисли.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Сепак, во последниот момент, пред самото излегување, по силно двоумење во себе, му се доближив повторно, но сепак на крајот се предомислив, одложив за еден ден да се раздвижи една друга линија на проклетото полициско прогонување...
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Но, се предомисли. На одење, го зеде.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Но, навреме се предомисли. Се сети дека тоа би ја гибнало во најосетливата точка.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Можеше да биде испарена, можеше да изврши самоубиство, можеше да биде префрлена на другиот крај од Океанија: најлоша и најверојатна од сите можности беше дека едноставно се предомислила и решила да го одбегнува.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Дури и сега му се чинеше сосем можно дека девојката, кога ќе се сврти и ќе го погледне, ќе се предомисли.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Винстон повторно го обзеде ужасен страв. Нема да дојде, се предомислила!
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но, беше цврсто решен - нема да им дозволи да го предомислат.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Сакаше да запре. Да влезе. Но, се предомисли.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Нека се напие и Иван Степанович, се разбира, ако се предомисли!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Во една таква мала цепнатинка во која како да беше сместено и нејзиното двоумење јас ја открив дозволата да постапувам толку слободно што да можам дури и да се предомислувам.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
„Мајко, дојди и ти со нас. Не сме далеку. Ако се предомислиш, брзо ќе се вратиш!”
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Возачот, изваден од памет, најпрвин се двоумеше дали да кочи, убеден дека таа ќе се предомисли и ќе се тргне.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Сепак, она што најмногу го предомислуваше беше развиорената кадрава косичка на Ева, која ни за момент не се одвојуваше од лулашката.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
