прекрие (св.)
Темнина ги прекри за час звездите како со завеса, а малку после пак закапа нивната светлина како ситен пролетен дождец.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Таа го метеше училишниот двор, зашто беше сиот прекриен со паднатите пожолтени лисја.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Ја немаше нејзината веселост, што постојано ѝ го прекриваше лицето и ѝ ги осветлуваше очите.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
- Ме презира, бедник - беше лут на своето неспретно тело, но бесот лесно го прекри со насмевка – Би го погледал Градот оттука!
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Следниот ден, или по десет години, ќе го прекрие некоја друга честичка, наивна или страдалничка, но исто толку безначајна – човечки, премногу човечки...
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Освојуваше ноќта. Небото се прекри со темни облаци.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Патем се чувствувам како некаков женски Дон Кихот кој сѐ уште е засегнат за својата Убава Книжевност, во време кога таа го менува својот лик, кога нештата се мерат со етикети, а не со содржина, во време кога и Литературата ја прекриваат со имињата на нејзините произведувачи. Armani, Eco, Toshiba...
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
И кога тие бели нешта ќе ја почув-ствуваат сончевата топлина зовриваат и тонат удолу кон салатата и кон старото и смрдливо говедско, на талогот од кафе и на главите од белите риби и по десетина секунди на сонцето тие заминуваат, тонат и големата валкана крпа сега ги прекрива купиштата од смет што остануваат тивки и без движење.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Настрана патриотскиот фолклор во кој врз географските карти на Франција истокот се прекрива со црнина, настрана децата што на бадник учат да пеат O, Tannenbaum! во слава на малите Алзашани, настрана школските одреди кои, со бајонети на пушките и со главите покриени со беретки со црвена туфна, дефилираат извикувајќи: „Алзас и Лорена ни ги земавте / но срцето нема да ни го грабнете“ - од тој пограничен сукоб избива еден вистински филозофски спор што останува со најголем значај.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Најпосле се проѕевна и се извлечка од војничкиот кревет, ги истресе отпушоците и пепелта од облогата на шлемот и го стави на глава, така што му ги прекри очите.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Трите денови на доцнежниот ноември, стоеше сам, чувствувајќи ги меките бели снежинки на Времето што паѓаа сред бескрајното челичностудено небо и тивко и меко го прекриваа покривот и ги затрупуваа стреите.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Повеќето од тамошните типови беа кул - и освен вообичаените шеги и хистеричната насмевка ништо не се случуваше - но Ингрид Суперстар постојано одеше пред огледалото, го прекриваше лицето со рацете и почнуваше да халуцинира, и тогаш потполно откачуваше и почнуваше да плаче и да зборува „толку сум грозна”, и тогаш сите ги вадеа своите курови и зборуваа од стомак, за да изгледа дека не зборуваат тие туку знааете веќе кој, и тогаш ја тераа да зборува со „нив” - тоа секогаш ѝ го поправаше расположението - но тоа ѝ го привлекуваше вниманието само неколку моменти и тогаш мораа да смислуваат нешто ново - изгледаа како куп очајни бебиситери кои безуспешно се обидуваа да го утешат расплаканото дете.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Оваа концепција им дозволува не само да го прекријат со валенкис воениот авион, осмислувајќи го на тој начин, придавајќи му дополнителна димензија, туку им дозволува и да го „спуштат“ во позната и призната галерија.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Само по неколку отсвирени ноти тој почна силно да вибрира, со едно гласно „бум” се распадна, и илјадници мали парчиња ја прекрија целата соба.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
И најпосле нешто се прекина... Старецот во себе слушна пеење и здогледа непрегледна трака како доаѓа и го прекрива целиот свет... Неговата душа заминуваше во нова, непозната сфера на постоење... 80 okno.mk
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
- Молам? – се вчуди патникот прекривајќи го своето лице да не биде забележан дека ги нема мустаќите, брадата.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Имало такви години кај нас. Целата река ќе ја прекрие мраз.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
На пример, ми падна в очи дека Катерина не седеше во скутот на Мирко Бунде; беше расположена на софата; но навистина го беше навлекла на колковите спомнатото крпче од здолниште кое во најдобар случај можеше да прекрие само четириесетина сантиметри од оној предел помеѓу нејзините колена и делот на слабините од каде скапоценоста, нејзиното папоче, што не смееше толку лесно и неодговорно да се раздава на туѓите погледи, срамежливо наѕирнуваше како роза или како око.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Потоа го донесоа табутот и телото го положија врз него, па го прекрија со покривка везена со зборови од коранот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Сонцето е на заод, бело облаче го прекрило.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
