прекрши (св.)
Очи црни ископајте да гледајат не давајте, раци машки прекршете срце лудо наранете.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Уште час-два денот ќе прекрши и пазариштето се празни.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ќе се прекрши ли вечерва коравото срце на Аргира?
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ти, и кога би ме сменил, не би издржал повеќе од половина час да не ја прекршиш стражарската дисциплина и да не се вовреш кај неа, а јас ти веќавам дека, ако ме смениш, немам никаква намера да одам да спијам и да се откажам од мадемов што сум го открил.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Ти што се спротивставуваше на цела империја малодушно се прекрши.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Рече налутено: - Сум убил! Патрокле се тргна и го прекрши гласот: - Џемал-ага не можеш да го надминеш...
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Отпрвин овцата одбиваше, клоцаше, бодеше, не сакајќи да го прифати туѓото јагне, но кога Бојан на ист начин како и со овцата пред тоа, ја стисна меѓу нозете и ја присили да го надои јагнето, овцата како да се прекрши.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Водоскокот ја распрскуваше водата во вистински воден прав, низ кој сонцето ги прекршуваше своите зраци во сите бои на виножито.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ги гледам: им се прекршуваат сенките, и се прекршува светлината меѓу нив.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Занесени со кучињата, не сетивме кога прекрши денот, кога помина пладнето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Страсната тага по оставената младост во карпите, ридиштата, доловите, осојнините, припеците, шумите и снеговите на Македонија, се прекршува во зарипнатите и гладни грла на падавичарите.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Денот прекршил, веќе е голема ужина.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Веќе прекрши денот, вели Силјан Лилјаков, еве се затемнува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ме пуштија, а тој го отвори пликот, досието мое и почна да тревливи, да ги прекршува веѓите и да му се поткинуваат зборовите: марш, марш, марш!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Бев свесен дека табуто е прекршено, но беше интересно тоа што е толку тешко да се лоцира каде точно е табуто.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Со непочитување го прекршив знакот на замор на моето лице.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Мојот став е дека невклученоста во академскиот свет допушта одредена слобода, вклучувајќи ја слободата да се прекршат некои правила - на пример, да се употребува терминот деконструкција на начин којшто можеби нема да биде во согласност со неговото точно Деридијанско значење, - и да се повикам на автори за кои не може воопштено да се смета дека ја застапуваат деконструктивистичката метода.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Ги свитка слушалките, ги стави во чантата и продолжи: „Досегашново негово противставување на болеста може да се спореди со онаа билка што израснува меѓу шини и која постојано живее во страв од возовите што татнат над неа и од ветрот плашејќи се да не ја прекршат или откорнат.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Но при повторното татнење на возовите над неа, таа опуштена и незацврсната, се прекршува.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Покрај тоа, таа веруваше дека сите, или речиси сите ја мразат Партијата и дека би ги прекршиле правилата, само ако мислат дека би можеле да го сторат тоа, а да не бидат фатени на дело.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
