пречист (прид.)
Блажена да е твојата пречиста црква во која лежи твојот многуразумен богогласен органон.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
Младенец как Ангел прехарен младенец, Ти прва си рожба, ти мајци првенец, И чиста пречиста душа ти невина, Как Анегл небесен во рајска градина.
„Пeсни“
од Рајко Жинзифов
(1863)
Водици, Пречиста, Божиќ... И одново таа исповед: ми летнаа годините; остаревме... Господи!
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
И така еднаш се сетиле да го замолат Петрета на деновите како што се света Петка, свети Никола, Пречиста, Аранѓел, Божиќ и Велигден тој да го прочитува апостолот „колку да не ни е манџата ептен посна“, како што му рекле.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Бог ми е сведок и Света Троица, И Пречиста Света Богородица.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
1. Сеприсутно око
(гноса)
Додека ја трошев надежта
- ја ронев како суво лепче по земји
на пилците ја фрлав –
лишена од коњи, пци и свињи9
без можност да заминам, Госпо Нуит10
под сводот твој распнат
ко Животинско Царство
око на Хадит
надежта додека ја губев
а сенката ми се ретчеше ко магла
сè додека не стана Ништо
чудно и иноземно
блесна Волја без сврха, чиста пречиста
страотно бела и остра ко молња
во мрак со боја на зрел бозел
со прелив морен и густ
на Хеката, кралицата на Стигите
и ноќите без месечина,
створени за медитација во први мугри
за Служба на Речта11 - тој сонлив отсјај на светот
фрлен врз скерлетен скиптар
ко еликсир -
сега читам во темно
во далечина гледам
отаде предметите
небаре нема ни време ни простор
меѓу мене и Другото
небаре сѐ е веќе запишано или навестено
небаре она кое било или ќе биде
секогаш Е секаде
волја-заради-волја
склад и волја
моќ!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Така создадов необична
и невообичаена сопоставеност од
портокалова, тиркизна, скерлетно пламена
и златно ореолска боја
и ги насликав женствено оние чија аура е видима
трите ангелски лица
трите посланика на искушението
и гласот дури го насликав:
'Не кревај рака врз чедото свое!'
Така сите бои со сите облици
во вид на жиг на Светиот Дух
(ни мој, ни не-мој)
ги втиснав на дрвена плоча,
пресувана стрпливо и грамотно
небаре испосник
за да опстане со силата на пречистата
мисла, оти и мислата е светлост,
и топлина, и магнетизам,
енергија - сѐ на сѐ!
и заедно, во возвишен,
а за Окото дофатлив облик,
ги склопив!“
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Сиротата таа се правеше добра и пречиста, додека од лицето ѝ зрачеше измачување на совеста која ја чепкаше додека седев тука покрај неа со невиниот поглед кој ми беше насочен кон неа и нејзината нечиста природа.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
