принуди (св.)
А кога се покрстија, беа принудени словенските зборови да ги пишуваат со римски и грчки букви, без некое особено правило.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Трети ќе најдат оти јас проповедувам некаква надеж за поправување на Турците спроти нас и на европските реформи во нашата татковина, кога досега јасно било докажано оти ни Турција сакала, сака и ќе сака реформи во Македонија, ни големите држави се наклонети да ја принудат Турција за да ни даде некакви, па и најмали реформи.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Да го допуштиме и спротивното, дека сегашната борба најпосле ќе ја принуди Европа да се замеша во турските работи и да ја принуди Турција да им даде рамноправност на македонските народи.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Пак и да се допушти оти востанието тогаш ќе биде и посилно од сега и ќе ја принуди Европа да свика европска конференција, може ли некој да предрече оти решенијата на таа конференција ќе бидат во наша полза? – Одвај ли.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Процентот на продуктивното население се намалува:
И, зборувајќи за англиската работничка класа, буржоаскиот истражувач на „британскиот империјализам во почетокот на XX век“ е принуден систематски да прави разлика помеѓу „горниот слој“ работници и „вистински пролетерскиот долни слој“.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Ако е „заслуга“ на империјализмот „воспитувањето на црнецот за работа“ (без принудување не оди…)
„опасноста“ на империјализмот се состои во тоа што „Европа ќе го стовари физичкиот труд – отпрвин земјоделскиот и рударскиот – а потоа и грубиот индустриски – врз плеќите на човештвото со темна кожа, а самата ќе се повлече во улогата на рентиер, подготвувајќи со тоа можеби економска, а после и политичка еманципација на црвенокожите и темнокожите раси“.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
За империјализмот е карактеристичен токму стремежот кон анектирање не само на аграрните области; туку и на најиндустриските (германските апетити кон Белгија, француските кон Лотарингија), зашто, прво, завршената поделба на светот принудува, при повторна поделба, да се протегаат рацете кон секакви земји; второ, за империјализмот е суштествен натпреварот на неколку големи држави во стремежот за хегемонија, т.е. за освојување земји не толку директно заради себе колку заради слабеењето на противникот и поткопувањето на неговата хегемонија (за Германија Белгија е особено важна како упориште против Англија: за Англија Багдад како упориште против Германија итн.).
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Ги фати мракот уште пред анот кај Вашарејца и тие беа принудени тука да преноќат.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Но се задржа кај старците цел ден и ноќта преноќева тука во дворот под ведро небо и точно разбра дека водата во тврдината е доведена со ќумци од Беренското Чешмиче, кое е надвор од тврдината 400-500 метри, та уште утре ќе им ја запре и ќе ги принуди да се предадат.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Можеше да се обиде да најде уште некоја потпора за своето тело во подебелите ветки околу себе, да се загнезди меѓу нив колку што му беше возможно тоа во неговата положба на закачен, а за да сето време секое негово движење се престоруваше во растреперена напнатост, така што еднаш беше принуден докрај да се смири и само да трае.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Влезе еднаш во неговата врата, онаков русокос, извишен, сиот еден ластер, влезе сосема бесшумно и со една попуста желба никому да не му падне в очи, бидејќи имаше една таква ѕвезда, крај која не можеше да се помине, а да не се забележи, бидејќи сите се свртуваа по него, нешто ги принудуваше да се свртат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сега можеше и да се радува што ќе биде неколку недели надвор од оној до ситници раздробен и познат ден во селото, кога сеќаваш како секој поглед, секој збор, оди против тоа да те препознае и да те признае, те пренебрегнува, те премолчува, те принудува на една спарушеност, на една изветвеност од честите среќавања, од долгото гледање и од долгото познавање.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
На тој начин Бахтијар сакаше да ги опколи востаниците и да ги држи макар цела зима, за да ги принуди на предавање.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Илјада души аскер и заптии, не можат двајца луѓе да налегнат, та се принудени да ги горат живи.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Горештините принудија многу луѓе да се оттргнат од градската врева: железничката станица е претрупана со патници и тешко се добива место во вагоните.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Секако, ќе биде принуден да го задржи малиот апартман во Центарот, зошто работата со стоковните куќи добро тргна.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Не ме принуди да ги поткажам моите другари и другарки.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Селаните, принудени да го населат градот за да се создаде „новиот пролетаријат” се првите жртви на режимот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ете, значи, поданици кои дословно се инкарнирани со угнетувањето чии што се жртви, принудени да се препознаат во државата што ги сотира мавтајќи им пред очите со нивниот сопствен лик.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Писателите на фантастичната и научнофантастичната книжевност биле принудени да соработуваат со овие списанија, па така се случило медиумот да ги наметнува стандардите, за денешни поими, впрочем, сосема простодушни и дури наивни.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
