присили (св.)
Откако биле заземени градовите, Бурите ја продолжиле борбата со партизанско војување. Дури на 1.7.1902 год. Англија ги присилила Бурите да потпишат мир и како автономни републики да влезат во Британската Империја.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
156. Кои се тие историско-културни услови што нѐ присилуваат: прво, да си создадеме свој литературен јазик и, второ, да си го избереме имено централното наречје? Еве кои.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
„Ќе те присилам да признаеш. Ќе те одведам одовде со готово признание.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Наредени околу голема маса од патинирано оревово дрво, ги испитуваа сите можности да ме напикаат во некој бунар за мачење и, кинејќји од мене парче по парче, да ме присилат да изјавам во лента на магнетофон дека сум член на илегален штаб чии планови, во најстрога смисла, се сведуваат само на едно - закопување на политичките призраци и побратимување на Земјата со Него.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Се смееја. Ме присилуваа да заборавам дека човековата сила е во големина на неговиот дух.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ги ослободувам градите од воздух немајќи кого да прашам до кога ќе ме присилуваат на најневозможни чинови само заради тоа моето досие да порасне.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
ЛУКОВ: Веројатно, додека го пишувал... мислел дека со ова парче хартија ќе го потресе светот и ќе го присили да му одговори на прашањето: „Како е можно човек што сиот живот го следел својот идеал, да стигне до тоа да стане убиец на тој ист идеал?“
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Но,... ако ме присилите со вашето инсистирање на прашања и објаснувања, јас ќе се видам принуден да му реферирам на Иванов дека се - откажувате, па тој нека ја разгледа уште еднаш таа работа?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
ЛУКОВ: (Задоволен од ефектот на своите зборови, пак надмоќен и циничен.) Не присилувајте ме, Ви се молам, госпоѓо Христова, да ги изговорам гласно работите на кои им се противи моето домашно воспитание?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Но, веднаш потоа ластарестото тело просто се свитка под Змејковата рака, со која тој го присили пак да седне, притискајќи го надолу и држејќи ја в дланка сосема слободно исколчената клучна коска на неговото рамо под литата облека.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Не, - рече Коле, - првин ќе ги присилат да ги искажат сите наши, бидејќи до пред малку не можеа ништо да дознаат, а потоа, без пречки, ќе удрат на палење ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Длабокиот снег, кој веќе фаќаше преку колена, ги присили овците да се движат само по патеката што ја направи Бојан, па штом се напија вода сами се вратија кај плевната.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Никаков шум, никакво движење, само влажниот јазик на Стрела се лепи за неговата наддланка и го присилува да се сети на она што се случуваше синоќа.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Отпрвин овцата одбиваше, клоцаше, бодеше, не сакајќи да го прифати туѓото јагне, но кога Бојан на ист начин како и со овцата пред тоа, ја стисна меѓу нозете и ја присили да го надои јагнето, овцата како да се прекрши.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Оти дождот само се привсилува, капка со капка се втасува и се спојува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се смееја. Ме присилуваа да заборавам дека човековата сила е во големината на Неговиот дух.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Дури иако не наполно разбирлив, не барем за сите, и сепак со злокобно значење во себе, како да беше опасно да се држи под јазик, брзо се искплукуваше; секако, сеедно што за некои дојде привлечен и нов, ги присилуваше со магиска закана во себе да бегаат од него.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ќе го преправат, велам, ќе го присилат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Жолчно надојдената ноќ од сите јами и од сите рани на животот го демнела на секој чекор со соништа што ги заборавил ослободувајќи се од треската и го присилувала да се движи со крадечка претпазливост помеѓу двоколките на кои, овде или онде, веќе спиеле неколцина.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Го обземало несовладливо трепетење, го присилувало со болка да го надраснува оној златен и зелен жабурник, она море со мртви води, поинакви од оние што ги гледал кога по казна го воделе во солунската кула и кога го враќале од тој гроб од чии окови не се спасувал ни еден на десет.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
