програма (ж.)
За да се изработи една таква програма, македонските ученици во Белград во 1893/4 учебна година, во времето на инспекторството над нив на директорот на III гимназија Ѓуро Милијашевиќ, решија да состават македонско друштво во Белград.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
12. Мисирков го читал овој текст во Другарството на 21 септември 1903 год., пред донесувањето на Мирцштегската програма за реформа, но тој будно ги следел сите нејзини подготовки.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
106. Дека оваа анализа на Востанието е правдива, дека Мисирков не можел да биде противник на ТМОРО, туку само поборник за една поизјаснета нејзина национална програма, покажува и фактот што тој и во Софија основува Македонско научно-литературно другарство (1903), чии членови станаа и некои истакнати македонски револуционери.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Публиката како и самата да учествуваше во програмата: луѓето мавтаа со раце, викаа, потскокнуваа од дрвените седишта и гласно ги искажуваа своите впечатоци.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И самиот реши да му помогне, да „спаси една рисјанска душа“, што му беше возложено и со калуѓерската програма: „прави добро со што можеш“. Со првиот транспорт брашно за манастирот, Арсенија го испрати Сталета да растовари и да го смести брашното во амбарите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Програмата започна. Смеа. Ракоплескање.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сама сакаше да дојде тој по програмата, заедно да излезат.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Пречек на Нова година!... Таа и тој стигнаа негде пред почетокот на програмата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Таквите литературизирани судбини во одделни литератури имаат своја богата традиција и претставуваат долгорочен национален интерес и системска програма во творештвото.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Никој не може да оспори дека таа беше главен организатор на сета оваа програма и многу детски искрени топли погледи на учениците беа упатени кон Вера.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Ме привлече рекламата и старинскиот изглед на таканаречениот „диско клуб“, кој го носеше името „Валенхоф ам Рајн“ и во чие Фоаје љубезно пречекува еден атлетски развиен млад човек, кој на секој љубопитен му врачува програма печатена на црно-црвена боја.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
И тоа беше имале на програмата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Како засилување на програмата ја доведоа и Маша Русланова, примадона на рускиот мелос. Жена на генерал Русланов.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ја подготвуваме новата програма, а јас седам вака, настрана: си го чекам редот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Јас месо не јадам, освен риба, кокошка и ќофтиња, и затоа „програмата за стабилизација“ секогаш ја прифаќам со радост.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
„Индиго луѓе влегуваат и излегуваат од зградите читаат исти весници гледаат иста програма спијат во исто време јадат иста храна со индиго деца во индиго станови со индиго Нови Години и родендени и животи и смрт...“ (Чарлс Буковски)
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
стравот ќе збифта во мене - тогаш ќе се запали мојата внатрешна телевизија - на екранот сцени од кои не можам да избегам - низ моето вкочането тело програма што не се згасне со притисок на копчето - лекарка,
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Откако ќе се врати, го пушта радиото и слуша ноќна програма.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Многу други земји, како што се Холандија и Велика Британија, се откажаа од драконските прохибиционистички мерки. Марихуаната во Холандија е легализирана, додека во Велика Британија лекарите не само што можат да препишуваат хероин, туку во рамките на една експериментална програма што се спроведува во Ливерпул, препишуваат и кокаин кој се пуши, но не и крек.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
(1) Најблиско до левичарските интелектуалци во богатите демократии кое денес има таква партија и програма е феминистичкото движење.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
