пустелија (ж.)
Ах, татко, татко, зошто толку лошо ме колна за да дојдам во оваа пустелија! "
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Ами тука, мајко, во оваа пустелија ќе умрам и орли и врани месата ќе ми ги јадат.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Целата ноќ што мислел и думал, за кај бил и сега каде е во таа пустелија кај што петел не пеал и куче не лајало.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
До година, штом јакиот студ ќе ја запре палавата лапавица и штом по соголените гранки јануари ќе го обележи својот пат со остри кристали од мраз, на ајдучката глутница ќе ѝ се придружат уште четири млади волци, ќе вијат по снежната пустелија, и кога ќе навлезат в трло, ќе ги исколат овците и со замрзната крв на своите муцки ќе се нурнат во маглите на планината.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Не толку заради земјата, бидејќи таа не ги привлекуваше нивните апетити, зашто беше пуста пустелија – џунгла, ами да не ги соблазнуваат нивните чифчии по полето со таа нивна слобода со која секогаш и секаде се фалеа.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Светлината почнува да се намалува. Пустелијата поцрнува и потонува во мракот од каде што изрони.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
НЕДА: (Останува сама, поттурната, изгубена среде таа пустелија. Тивко и низ солзи.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
II - Нешто малку повеќе од три дена подоцна НЕШТО малку повеќе од три дена подоцна во истата пустелија. Сега се тројца Луков Иван и Фезлиев.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Тоа е време кога се раѓа денот, кога над морската пустелија отскокнува сонцето и болска во стаклените очи на обесените.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тоа беше една пустелија, пред која на Змејко му идеше да се расплаче.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Но, рожбата на онаа набиена темничина, која знаеше и толку да уплаши за веќе да не постои никаков завет, зад кој би можело подлабоко да се засолне, тоа животинче, што сега ќе беше уште една жртва на сета расплисната и ненаситна глад, што се клештеше со своите завивања по сета снежна пустелија надвор, ако не беше неговата врата, тој долгоушко, со своите кревки, растреперени високи ножиња, не можеше толку бргу да го заборави оној, што беше останал да крчи од другата страна на вратата.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Зовреа чеканите во тунелите, чеканчињата во бараката, а веќе и фабричните камења затрескаа еден во друг да го сомелат племенитиот метал заради кој во оваа пустелија беше дошле европските лакомци и ја собрале сиромаштијата од разните краишта на Македонија.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Е, море, тука тука. Било речено да ги оставиме коските по овие пустелии, нема што — тажно промрморија скоро сите Сарафови приврзеници кои до пред некој ден мислеа дека се веќе надвор од опасноста и скоро ќе се најдат „во слободната мајка Б'лгарија" да ги понесат венците за услугата што му ја направија на Кобурга.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Но и тој беше слуга и роб на Ал-Шариовци, кои им „направија себап" та им отворија и крчма, и фурна, та дури и грозје, јаболка, круши, гошерки им носеа во таа пустелија.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Кај сум дошла вака, господе, си велам, вели, и со кого сум дошла олку далеку, вели, во туѓо поле, во туѓа пустелија.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не знаеш што е, како е. Пустелија наша... 237
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Стотици македонски семејства депортирале во Северна Бугарија: во пустелиите на Добруџа или во напуштените турски чифлици.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
До година, штом јакиот студ ќе ја запре палавата лапавица и штом по соголените гранки јануари ќе го оболежи својот пат со остри кристали од мраз, на ајдучката глутница ќе и се придружат уште четири млади волци, ќе вијат по снежната пустелија и кога ќе навлезат в трло ќе ги исколат овците и со замрзната крв на своите муцки ќе се нуркаат во маглите на планината.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Дури и во овие пустелии било тешко. 33.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не знаеш ни што горело тука, ни до кај можело да свети... Пустелија...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
