расплаче (св.)
АРСО: Па, кога ќе те заболи нешто... И ти преѓе ќе се расплачеше за кумството.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Пред да се расплаче, можеше уште да каже: - А нас нѐ учеше да бидеме силни...
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Од тоа жално му стана, му идеше да се расплаче.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Тоа беше една пустелија, пред која на Змејко му идеше да се расплаче.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Оној огромен Ристан, истеран, отфрлен, се меткаше по градилиштето, готов да се расплаче на секој збор, со оние свои огромни раце, што не можеа да бидат скриени никаде, толку голем, а толку ненужен, а лавот на црвеното сонце сега веќе крвавеше низ устата со некаква болна пена, врескајќи и превиткувајќи се, устрелен.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Му идеше како дете да се расплаче, но се плашеше да не би со тоа да предизвика некоја незгода и за братучедот Србина.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
На сликата на белиот мермерен споменик, иако многу одамна не беше ја видела, ја препознала својата другарка и не можела да не се расплаче силно.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Сето тоа беше толку мачно, и толку тажно и беше лицето, усните ѝ потреперуваа и ми се чинеше дека во секој момент ќе се расплаче.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Мислиш ќе ти проговори, мислиш ќе ти се расплаче телето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Чинеле врти со очите, и попеј, попеј, па - расплачи се. Така, наеднаш, недоветно. Пијана работа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Капинка сака да се расплаче. Јас ѝ ја фаќам устата, ѝ ја затинам. Ѝ давам знаци да молчи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ми пречеше и дебелион. Сфаќајки сѐ седеше глупаво опуштен, дебело, ќосаво бебе што само не ќе се расплачеше.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Пред мене роди чинела машко, а тоа ќе се расплаче и ќе подзине. Па после, роди женско.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Болно е, велам, ќе се расплаче.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Чекам да ми дојдат солзи да се расплачам, велам, и чекам некој, да се потпрам на него.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Се загледа во фотографијата, се растажи, речиси ќе се расплачеше.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Нејзината приказна за гробовите, удавените и самотијата толку многу ме растажи што одвај се воздржував да не се расплачам.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
- Сте зјапнале, ќе се расплачете над неговите лаги.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Липа, и земјата да се расплаче. Нејсе, се наведнав и сосила го извлеков.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ние децата, гледајќи ја Сталинка под телото на големиот прч бевме готови да се расплачеме, да се стрчаме и ја ослободиме, да ја спасиме нашата Сталинка, вклештена во прегратката на прчот. Но Чанга нѐ спречи.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
