растера (св.)
- Брзо! Брзо! Растерајте ги!
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Како кога клепам за да ги растерам солзите, жалта.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ја растера влажната сенка што му паѓаше околу устата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Но поплавата од музика постепено ги растера сите шпекулации од неговата глава.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Силно „граак“ на острогледната гуска ги растера неколкуте ситни сиви патки во безуспешниот обид да ѝ се придружат.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Во долот каде сѐ уште царуваше темнината, одекнуваше завивањето на ветерот кој сакаше нема да ја растера од тука, истовремено известувајќи ги сите божји суштества, дека се случило долго очекуваното зло, но и дека зародишот на љубовта паралелно се случи.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Свртивме лево, го прегазивме селскиот макадам, ги растеравме кокошките од крајсокачните буништа, и откако нѐ излааја речи сите селски кучиња, излеговме од селото и го фативме многу добриот пат. Камен до камен, локва, кал – не измеривме.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Ако понекогаш и успееше да ги растера мислите, тој немаше моќ да ги спречи соништата.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Глувото чмаење во кое со години тонеше неговиот дух, го растера оваа блага светлина.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Секоја вечер чекаше мракот во неговото сопче да го растера светлината од спротивниот дом и стоеше зад прозорецот како питач, страсно насладувајќи се со онаа мала и драга блискост, со онаа семејна топлина во која уживаа други, во која уживаше и тој, како дете, за време на ретките мирни вечери во нивната куќа, кога мама... мајка му... како оваа овде...
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
