самотија (ж.)
– „За гревови, завали штрк, рекла Неда, што сте го тепале, доста му е самотијата што е вдовец како мене, па сте го тепале.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Замелушен од тешкиот, сега јасен жиг на настанот, од планинската самотија, од неизвесноста, се чувствуваше како ненужно црно стебло на нечиј пат.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
А веќе се ведне за да ги задави своите корени и својата самотија.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Сам човек, дивина, а и самотијава сама те јаде.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Затоа, и покрај сета нивна ненаситна морничавост, Змејко секоја вечер наново ги исчекуваше токму нив, да ги чуе, да ја здружи со нивната исконска самотија и својата, бидејќи само со нив тој успеваше да заборави на себе.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Колку многу ѝ беше тешко од тоа студенило на стаклото и од таа самотија.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Предел е тоа проколнат, предел скрбен, ко гревот во него да е зачнат си стои од дамнини и во самотија гасне.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Предел проколнат, предел скрбен, ко гревот во него да е зачнат, си стои така од дамнини и во самотија гасне.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Пекај по тоа за што се радуваш за сенката на убавата измама што те мами во својата самотија.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Самотијата е мачна и тешка, осамените луѓе се несреќни луѓе.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Нејзината приказна за гробовите, удавените и самотијата толку многу ме растажи што одвај се воздржував да не се расплачам.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Во мигови на кристална самотија во срцето на балканската ноќ, кога лесно слегуваше дури до потсвеста, си помислуваше дека состојбата во која се најде неговото семејство е можеби реванш на судбината.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Туѓинецот стоеше сам. Обѕирајќи се наоколу можеше да ја види својата самотија, водата на убавиот брег и сонцето што се слизнува удолу во доцнежните бои на денот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Жедна поради самотијата и лагите, од воздухот кој во собите на замокот е посув од пламен, го бараше исчезнатиот сок на нејзините гради.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Чувствувам глад, животинска глад по самотија.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
„Пеј и ти“, му велат, „зошто молчиш; ќе онемиш во самотијава...“
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Самотија во своето најдобро издание.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Остануваа експонатите во нивната самотија, вратени во оската на нивното реално постоење, по толкуте поместувања со реторичките тиради на водичите.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Неговата особена, меланхолична природа барала самотија. Заедничката работа и дискусиите не го интересирале.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
За нивна вечна самотија ова е настан.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
