сели (несв.)
И тие сиромаси не сакаа секоја есен да се селат и нови меќани да прават, ама нивните нивчиња беа кое осмак, кое шиник семе, та немаше што да гнојат, што да ораат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Кога тие наесен се селат во арапските земји, носат на свој грб и пријатели.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- А, зошто се селиме, мајко? - прашуваа младите ластовички. - Бегаме од зимата. Ако останеме тука ќе умреме од глад и студ.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Кутриот. Тој беше оној палавџијата што кажуваше дека бил од некоја Стара планина, сели или град во Бугарија, господ ќе знае.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Туку орлите никаде не се селат, велат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ај, штрковите заедно се селат, велат, ама не им е времето за селење.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Србија се сели кон Македонија, се шушка, Србија се преполовува. 244
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Направи план кои семејства кај ќе се селат, во кои села, подалеку од дофатот на непријателската артилерија.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Некои почнаа да го напуштаат селото, да се селат.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Се сели и таа како од човекот по смртта, на небото?
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Јато летечки риби што пробивајќи ја границата меѓу двете сфери доаѓаат од морето и се селат во нас.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
А оној кој ме селеше, тој страшно умираше, не го пушташе никако, можеби дека црквата ја сруши, а и воопшто... Човекот климна.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Таа го задржуваше да не оди, да остане овде да работи, но фирмата му рече дека градилиштето се сели во Брно и дека таму ќе остане додека заврши работата.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Гробиштата се селеа од еден крај на друг, автобуските линиии се менуваа преку ноќ, матичната служба си го затуруваше трагот во сѐ постари и позапустени згради - а човек мораше постојано да биде во тек со нештата.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Кога се селеше дивизијата, луѓето од селата со запрежни коли ги селеа борците.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Таа била бебе кога татко ми нѐ селел мене и сестра ми Борка од Крњево.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Во 1927 година татко ми купил куќа и земја од некои Турци (Торбеши) кои масовно се селеле во Турција.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Му зборував за важноста на Маказар за целиот крај, за неговата историја, дека ништо никој никогаш не направил, а дека секогаш, макар не многу, само се земало, дека луѓето се селеле за подобар живот, од немање, еве вакви услови, реков, од немање вода, струја, телефон, пат асфалтен.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Сега, да простиш“, продолжи тој, “живите одат, се селат в град или во странство, а мртвите се враќаат“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Бележи како душата со леснотија се сели во други суштества: калинки, полжави, јајца, афион, бубачки и особено во ...птици.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
