симболичен (прид.)
Во една симболична констатација, волкот е предвесник на апокалипсата. Незаситен голтач на времето. Така барем нѐ учеа на факултетот.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Наспроти големите разлики во верските убедувања, потстрижувањето на косата секогаш е поврзано со сексуалната апстиненција и со целибатот, т.е. со симболичната самокастрација.“
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Во изборот на облиците на уметничкото изразување очигледно учествуваат некои други диспозициони фактори со психолошко потекло, сѐ уште недоволно познати, кои дрогата само ги енергизира или збогатува со нови содржини, олеснувајќи им на бројните несвесни содржини да допрат до оној дел на личноста, познат како Јас, од кој можат да бидат препознаени во симболична или конкретна форма. 156 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Сиве овие симболични значења и понатаму нѐ водат во иста насока.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Тој е можеби симболичен глас на несреќната нација која испаднала од големата историја а својата улога можеби еднаш ќе ја пронајде во малата.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Нивоата на искуствата можат, исто така, да проникнат во симболичниот свет на митовите и легендите, архетиповите, божествата и бајките.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Од таму, невозможноста повторно да се разгорат огновите од 68-та: да дојде до повторно преиспитување на науката во судирот со самата власт - експлозивните контрадикции меѓу знаењето и власта (или откривањето на нивното шурување, што се сведува на исто) на универзитетот, а со самото тоа, со симболичната (повеќе отколку политичка) зараза, во севкупниот институционален и општествен поредок.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Модерниот уметник, симболична личност, идеен творец и слуга на својот сопствен грб: гласник на самиот себе во крстоносниот поход за идните генерации и историјата на неговата уметност.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Симболична карактеристика, секако, но, стапот исто така служи и за закана.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Нараторот би ризикувал да ја преземе обичната улога на симболичниот татко, доколку прогресивно не заземал критички став кон тој што ќе го именува како „голем губитник во сите победи и во сите порази со кои е обележана историјата на Балканот”, но затоа ќе биде во можност да ја нијансира својата мисла во друг момент: „Но, во секој од своите порази, неговата душа ќе биде победничка.”
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Денес, кога луѓето ја изгубија својата сенка, итна е потребата да се биде следен од некого, денес кога секој ги покрива своите сопствени траги, итна е потребата некој да ви навлезе во трагата, дури и ако со тоа ја брише и прави вие да исчезнете; тоа е конспиративен начин на исчезнување, тука се игра некој симболичен облик на обврска, еден таинствен облик на врзување и разврзување.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Сакаме да направиме симболичен гест... Уништуваме едно туѓо владеење, ја кршиме опсадата.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Една фантастична поетска дружина го насетува злото и донесува одлука својата симболична маскота, коњчето Јохан, благовремено да го тргнат на сигурно.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Тетоважата осцилира од симболичен чин до револуционерство.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Постојат моменти кога човек извршува симболично самоубиство, уживајќи во сопственото исчезнување и понижување: тоа се моменти кога човек сака до толку да се понижи, што да падне сосема ниско, а да ги убеди другите дека таму доле, му е сосема добро и дека е задоволен.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Обидот на Симона да ја преземе улогата на Бог, демијург којшто ќе „донесе“ вода, е презрен и „закопан“ без вистински причини, со наполнувањето на бунарот како симболичен чин на каменување на самиот Симон.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Тие стануваа симболично писмо испишано на нивните мермерни тела чија порака можеше само да се почувствува.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Лименките влекачи имаат симболично значење и со време ќе тежат како олуци низ кои истекува суштината (но за тоа, потоа).
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Карер го помисли тоа, ги виде некои од тие пријатели на црно-белиот под среде убаво осветлената ложа, а потем се виде и себе си, исправен на нејзиниот симболичен исток, со свечената, богато декорирана престилка на мајстор слободен ѕидар, со околувратник што му ја симболизираше должноста во ложата и со бели ракавици на рацете, сѐ симболи на моралната чистота и посветеност на мајсторот масон.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
На преден план - декоративен и симболичен череп
до него сушени риби, ракови и книги
со позлатени букви на кориците:
Vita Nuova, Comedia Divina
визии од платната на талијанските мајстори
од XVII-от век.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
