синоок (прид.)
Бев вљубен во синооката Ана и љубовта ја знаев до тој ден како разговор за книгите - за Робинзоновиот Петко што избегал од човекојадците, за Гуливеровите смешни настани во земјата на Лилипутите, за детските војни во Павловата улица, за сите Вернови и Велсови фантастични чуда, за приказните од Илјада и една ноќ.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Синооката кукла Илинка в ќош ја заборавила.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
таму се и убиените Јане Крстин и Пеце Дановски, обајцата синооки и високи меѓу дрвја, загинале, биле закопани, станале да докажат дека никогаш не биле покосени од пушка: таму е и Круме Арсов со црвено брадиче и во светечка одежда, пиел крушова ракија и горел, се родил од пепел да нѐ најде и да ни каже со каква љубов човекот може да го освои светов, тој или Неделко Шијак, или обајцата со кренати раце кон млечниот поток на ѕвездите.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Утредента по поминувањето низ сите вообичаени процедури, малиот синоок ангел беше во нивните раце.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Прекрасно синооко момче кое сега нѝ го развеселува домот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
