синтеза (ж.)
Синтезата на болот и шумата стеблото го претвораат во прашина.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Значи дека јазикот на Чинго, и самиот синтеза на две блиски, но сепак различни структури, остварува синтеза меѓу две различни книжевни настојувања.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Природата на јазикот во прозата на Чинго, ако тој јазик го сфатиме како синтеза меѓу повеќе говорни стилови и јазикот и стилот на народното творештво, ни сугерира два вида литерарни настојувања.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Штета, му велеа професорите, ако не продолжиш, жалаа зашто Мил беше еден од најдобрите ученици: со голема љубов учеше и ги вршеше практичните вежби на разни анализи и синтези во лабораторијата.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Виде- не виде, се откажа Мил од тоа и продолжи натаму да експериментира во лабораторијата подложувајќи ја смешата на овие аноргански елементи на ултравиолетовото зрачење и електрицитет и високи температури за да предизвика импулс во синтезата, во создавањето на органската супстанца.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Но бидејќи тешко му одеше, излезот го бараше во вулканите: со нивна помош сакаше да го реши потфатот, зашто вулканите се тие што ја создале живата материја на земјата; тие ги имаат сите потребни неоргански состојци за тоа: амонијак, метан, водород, цијановодород, јаглендиоксид и други, од чии соединенија, под дејство на висока температура и со присуство на водена пареа, се создаваат органски молекули, се постигнува синтеза на аминокиселини, нуклеински киселини, белковини и други потребни молекули за создавање на жива материја.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Неопходната синтеза на земските хранителки (козите и козарот Чанга) и интелектуалното присуство (таткото) е цврсто поставено.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Во првиот случај имаме талентиран ум кој мудро се движи кон културна синтеза, а во другиот непромислено дете...“.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Всушност тој претставува синтеза на обајцата: радикален во формата и провокативен во содржината.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Не станува збор за некоја насилна синтеза, како што размислува јакиот хуманистички субјект што синтезите мораше да ги воспоставува според принципот на државен удар и исклучување на неподобните мисли од подобниот систем.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Напати остануваше омаен од опојната синтеза на верскиот простор на големите цариградски џамии.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
На обата брега се покажуваа двата клучни облици на медитеранската екстаза низ светлината на белото и црното сонце, како синтеза на универзалниот трагизам.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Луан Старова, денес, во светот, го препознаваат како автор на успешната синтеза на балканските култури.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Во своите кристално едноставни и директни поетски повици, во чудесната синтеза меѓу индивидуалната поетска судбина и колективната палестинска меморија, во своето пеење Махмуд Дарвиш супериорно се надоврзува на големите медитерански митови, како и на арапските од предисламската епоха.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Но ... чуму сиве овие анализи и синтези, индукции, дедукции, редукции, ако ова го повтори и идната генерација, и таа по неа, и таа по неа...?
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Систематско, осмислено подредување на мислата, синтеза на изгубени поими, заборавени моменти, важни одговори и конкретни заклучоци.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Синтеза од активности да се пронајде вистината која не постои... формулата...? што го менува светот и животот...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Битно е што таа синтеза беше можна и што нејзините поуки не се исчезнати туку се вградени во шпанската суштина!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Меѓутоа, се надоврза Татко по Riconquista исчезнаа и последните живи заедници кои би можеле да продолжат да ја негуваат андалузиската муслиманско-христијанска синтеза?
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
На моменти, додека се внесуваше во описот на јадењата, ја забораваше првичната цел да се изберат конечно стоте (без)опасни турцизми и запаѓаше во расправи, сакајќи да ја брани тезата дека постои сличност помеѓу синтезата на арапско-персиско-турската османска гастрономија и османскотурскиот јазик.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
