славеј (м.)
Как што мрена риба барат место по д'лбоко, как што славеј, малка птица, седело си виет сред расцветени ми ружи в поле ил' градина, как што мајка силно љубит првата си рожба, так и младо љубит млада, искат мома јунак, младо момче-хубавелче, гиздаво си либе.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Се' то помина се' то замина, слободно знаме наше се вее, песна за Славеј сегде се пее: „Шири се шири, Славеј Планина! “
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Пее славејот и ми ја расплакува душата. И наеднаш, неочекувано, ќе престане.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Напролет, предвечер, ќе свирнам со кавал, слушам славеј ќе се огласи, ќе свирнам пак - тој одново ќе се огласи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Вие сте големи јуначишта, а овие славеи вака пеат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
„Запеј, запеј, Караорман, Караорман и Славеј Планина...“ Гласот од песната ѕунеше, се ширеше и се носеше низ буковата зелена корија...
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Бил едем граѓански војна, дечиња мили, Мадрид во крв се давел, кога го убиле огнени сили Гарсија црното славеј.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Го везе името Душан, молчи и славеи слуша.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
- А што се мешате вие? - дрско им одговори славејот на сите што не ја одобруваа неговата постапка.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Славејот не ги почитува постарите. Ги навредува.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- А славејот си одлета, а? - праша тажно една мравка.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Како славејот што го чувствува идењето на пролетта под снегојте под карпите под гранките.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Племето Сизифово заковано за припекот на ридот учи да слегува кон славејот на јазот кон ситото на полето.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
II Ти идеме со векови од дедовци од предеди пред твојот лик сонцето што го впил и славејот и бранот и навевот на снеговите.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Јас славеј сум додека в срце песна носам и додека в лет ширам сончеви крила.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
СЛАВЕЈ И ДЕТЕ - Славејче мило, слаткопојно ти си птица над сите птици.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Да го продолжиме овој наш разговор со четири песнички за поздравувањето: ДОБРО УТРО - Доброутро, здрави биле! - поздравува славеј пиле.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
За разлика од оние другите, од родот на грабливците, (орлите, соколите, сојките, ветрушките, бувовите, утките, чавките, страчките) па оние од родот на полските (еребиците, дивите кокошки, дропките, тресопатките, потполошките, белоперките, чурлините, чучурлигите, полските врпчиња, дивите гулаби) па оние од родот на шумските, (кукавиците, пупунците, чукајдрвците) па и оние, слаткопојните, (славеите, трнарчињата, сколовранците, гугутките, сипките и другите) кои ги има плипотници.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Славеите го започнуваа своето ноќно пеење силејќи се кој поубаво и погласно ќе пее.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
И така, со неколку реченици, Чучук-Андреј го извлекол од заборав најтрагичниот дел од животот на прочуениот пејач од кого и славеите се учеле.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
