слизнува (несв.)
Иглата му се слизнува од прстите, ги прескокнува рабовите на абата каде што треба повеќе напор.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Веќе неколку години заедно се влечеме по клупите, кои, господ да ги поживи, сѐ уште траат и ни дозволуваат да ги шаркаме и јаваме и да ги разместуваме и влечеме: зиме поблиску до печката, а лете поблизу до прозорците; палавиме и беснееме низ дворот, пред ѕвончето и по него, па дознавме дека главите без наше заземање и неусетно, од година на година, сѐ повеќе одбегнуваат и вишеат нагоре, зголемувајќи го притоа сѐ повеќе и растојанието од носот до прстите од нозете, а тоа најдобро се забележува пред почетокот на секоја учебна година, кога рецките на вратата од училиштето се слизнуваат сѐ подолу, бегајќи од нишанот на нашите очи.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Првин му клапнува главата, а после целиот се слизнува покрај ѕидот. Ко испуштено јаже. 48
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Црн Камен е мал, мазен, заокрулен, црн рид, (веројатно таков, црн, е поради составот на каменот, гранит чиј состав содржи повеќе железо) кој уште од сртот на источниот лак се слизнува во Драмчески Ливади.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Туѓинецот стоеше сам. Обѕирајќи се наоколу можеше да ја види својата самотија, водата на убавиот брег и сонцето што се слизнува удолу во доцнежните бои на денот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Тој ја користи катарзата на кошмарот со прекумерна енергија. Пораката слизнува во вашата меморија.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Едната нога ја испружив понапред заради стабилност, другата ми беше свиткана во коленото. На тоа место фустанот се слизнуваше надолу.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Лицето и онака запалено, и онака слабо и издолжено, сега уште повеќе се слизнува.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Мајсторот, веќе покорен на судбината, ја испружува раката да го направи тој потез, но токму во моментот кога треба да ја фати фигурата, погледот му се слизнува на другата половина од таблата и тој нагло си ја прибира раката.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Косата ми е влажна. Капките се цедат на рамениците, се слизнуваат по плешките и капнуваат на набрекнатата задна месеста површина.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
