сожалив (прид.)
Се сожалив кога видов дека брадата му се тресе.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
„Го најдов и се сожалив, мислев вакво човече, момченце со брада и брчки, не знае што е грев и мислев дека не знае, кутриот, што му се случило, соблекле и го натепале зашто можеби се бранел со својот поснички крст.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Дојдете, ќе ви раскажам како се сожалив.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Често ќе чуел од неа некој сожалив збор упатен кон него тешејќи го или влевајќи му надеж и храбрејќи го во мигови на разочараност и депримираност да издржи, зашто такви судбини има многу на земјава, дури и полоши, потрагични од неговата - а сега никако.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
„Значи вие од затвор идете?“ со сожалив глас по долго молчење, го праша таа.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Го сожалив и тупкајќи го по рамото му реков да се развесели.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
