спари (св.)
При секое идење во селото, со себе водеше еден силен, красен бик, Ромео го викаше; во целата околија немаше таков: со која крава ќе се спареше, мораше да фати, да се оплоди, а телињата беа многу понапредни отколку оние што се спаруваа со обични, селски бикови.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Од сите куќи најмногу ветеринарот Скрез ја посетуваше куќата на Цанул и најмногу својот бик го спаруваше со неговата крава; влегуваше ветеринарот Скрез со жена му на Цанул, Цанулица, во ќералот кај кравата, и додека кравата блажено подмукнуваше под бикот, блажено подофнуваше и Цанулица потфатена од ветеринарот Скрез.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Еднаш неделно ветеринарот Скрез ги собираше луѓето на средсело и им покажуваше нагледно со бикот како треба да се врзуваат кравите и каква положба треба да имаат за да можат што подобро да се спарат со бикот и што подобро да се оплодат.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
На грб, со отворени очи кон таванот кој сѐ уште поигрува во приливот на спарувањето, Ана, со топло поточе сперма меѓу нозете, му се насмевнува на својот драг, задишан фудбалер: „кога би ми бил брат... “.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Ќе одам, си велам. Ова е просто случка при која спарувањето е неизбежно.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Тоа е совршен пример за идеолошко спарување на фамилијарното и туѓото.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
„А, не можеш ни да се спариш со некого, тешко оди, нема мажи бре!
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
