спечен (прид.)
Иако неговите соседи го сметале за мрднат, таков некаков ти бил - молчалив и спечен, грст иловица со душа, му носеле јадење, некој чорба со зеленчук, некој пастрмка со грав.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
А човекот со хармониката, спечен и со удови на инсект, се виткаше и пиеше вино со затворени очи додека еден младинец му ја држеше стомната на уста, куц, тој со години подвижноста ја пренесувал во колковите.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
На недалечните ниви ноќта ги изела трепетливите копја на спечените пченки.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Беше со среден раст, но жилав, секогаш спечен, црвен во лицето. А сега лицето му беше згоено и бело.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Во Долнец пак, вели, имаше и такви и такви, имаше и спечени.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Иако за глава покус од Миќо, јас бев спечен и жилав и знаев многу вешто да се служам со борењето со сопки, та Миќо за час се најде испружен на земја.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Дури тогаш се покажа женското суштество, што покрај дедо Иван ја обитаваше оваа куќа, единствената негова ќерка, веќе стара мома од близу четириесет години, мала и спечена, со добродушно и виновно усмевнато лице, малку дури поцрвенета, срамлива.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Значи му ја дофати малата, спечена глава на јагнето и со силен удар на средината ја подели на две.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Според пропишаните норми за оваа дејност, дундата не смееше да биде исушена, спечена, ама не и месеста, дебела, подуена како пчели да ја касале.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
