структура (ж.)
Затоа тој и не гледа вистински реформи – без сериозни зафати во економско-социјалната структура во Македонија, затоа не можат да го задоволат Февруарските реформи, како што не ќе го задоволат ни Мирцштегските, како како почеток условно ги прифаќа.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Не станува тука збор за компаративистичките проди кои настојуваат да го дефинираат пред сѐ општото но не ја напуштат анализата и на посебното во изразената структура меѓу уметничките дисциплини.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Тој му говори на човекот со својот сопствен начин на постоење, со своите структури и своите ритми.“
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Повнимателната анализа на македонската народна песна, не само низ нејзината литерарна структура туку и низ нејзината мелодична линија, ми откри три света: свет на темно и болка, свет на неповторлив љубовен порив и нежност и свет на магија.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Значи дека јазикот на Чинго, и самиот синтеза на две блиски, но сепак различни структури, остварува синтеза меѓу две различни книжевни настојувања.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Изворите на чинговата стилистика се наоѓани, главно, во тие два домена, во фолклорот и во говорниот јазик, меѓутоа филтерот кој ги прочистува тие две структури е извонредно многу ригорозен.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Тука беше уште воената и полициската сила, но за тоа беше потребна итна консултација со сите републички структури.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Тој тврди дека искуството е во голема мера определено од страна на јазичните навики на заедницата, и дека секоја одделна структура претставува одделна реалност: Никогаш не ќе се најдат два доволно слични јазика, за да може да се смета дека ја претставуваат истата општествена реалност.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Забележете дека Серл не порекнува дека може да има натуралистичко објаснување за Умот и Свеста, но тој сака да покаже дека само компјутер со иста биохемиска структура како мозокот може да биде интелигентен.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Со попуштањето на структурите во 80-тите години - што значеше поголем пристап кон западните уметнички списанија, меѓу другите работи - дојде до израз помладата генерација која беше наклонета кон постмодернизмот. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 21
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Писмата* Келн-Скопје од 89 г., што се пред вас (драги („)маргиналци(“) и творјани), се наоѓаат тука од три причини: првата и апсолутно доминантна е онаа естетската; станува збор за една комплексна, измамнички автореференцијална и во крајна линија лирска во своите пајажинести структури, приказна, всушност Дијалог (воспоставување Разлики што искри Креација!) меѓу два прилично различни духа чиј што фантазмогориски набој се судира на тоа чудно поле на епистоларната проза; втората причина е обидот едновремено да се воспостави како разликата меѓу тоа “fin de siécle време” (кога медиски суптилно дозираниот но континуирано експандирачкиот фашизам на Милошевиќ и неговата клика од глупаци, слуги и разбојници, почнуваше да се прелева преку чашата и полека да ги разјадува и онака тенките шевови на „вештачката творба“) и ова време (на нов почеток, како во нов век, на некој начин, без доволно артикулирани репери и со многу неизвесност), така и сличноста, што можеби најмногу се согледува во таа потенцирана артифициелност, маниризам можеби, ескапизам дури, што, на некој начин, самата уметност и е, гледана од тој беден политикантски агол; третата причина (зошто токму овие „декадентни“ писма, кога и Вулкански и Станковски имаат дела многу „позаводливи“, „попримерени“ на овој сегашниов - „нововековен“ - контекст) се надоврзува на втората: кои сме и што сме со тој багаж што го имаме во главата?
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
„Штом е дадено нејзиното постоење, нејзината иредуцибилност е тривијално следство на нашите дефинициони практики.“ (стр. 124) Главните структурни одлики на нормалната, секојдневна свест споменати од Серл, се состојат од следната дузина: конечни модалитети, единство, интенционалност, субјективно чувство, врската помеѓу свеста и интенционалноста, фокус-позадина, гешталт структура на свесно искуство, аспектот на фамилијарноста, зголемувањето, центарот и периферијата, граничните услови, духовитоста, димензијата на задоволство/незадоволство.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Структурата е независна од поединечните животи кои ја сочинуваат. Корпорацијата е форма на живот.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Во четвртата глава, станува збор главно за идеологијата изменета од поединецот, за идеологијата во „персоналниот систем на знаење“, за „структурата на идеолошкото знаење во свеста на поединецот“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Во таа цел, Hence Dante Gabriel Rosseti 1861. година изјави дека работата на преведувачот во себе носи стремеж на себелишување и задушување на сопствените креативни импулси,сугерирајќи дека често преведувачот ќе се послужеше со идиоми на својата епоха и со свои сопствени, за да го разубави текстот, но само кога неговото би му припаѓало нему; често по некоја каденца ќе му послужеше, но за структурата на авторот - и по некоја структура, но за авторовата каденца... okno.mk | Margina #8-9 [1994] 27
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Се чини разумно да се очекува дека AI или ќе биде протерана во историската канта за ѓубре за можеби интересни, но не повеќе корисни јазички игри; или можеби ќе се развие во гранка на инженерството, за конструкција на структури слични на мозокот.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Првиот чекор што мора да се прифати, кон едно испитување на процесите на преведување, е дека иако јадрото на преведувањето е во лингвистичката активност, тоа посоодветно ѝ припаѓа на семиотиката, науката што ги проучува знаковните системи или структури, знаковните процеси и знаковните функции (Hawkes, Structuralism and Semiotics, London 1977).
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Следи испитувањето на структурата, одликите, и модусите на телеолошката заднина; проследување на проблемот на заедничката телеолошка заднина како и проблемот на несубординираноста на телеолошките заднини која се открива во различни ситуации на инкомпатибилност.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Како алтернатива тој ги сугерира „погрешните или залажувачките верувања“ кои произлегуваат „не од интересите на некоја доминантна класа туку од материјалната структура на општеството како целина.“ (Eagleton 1991,30) (3).
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Неговиот примарен интерес е степенот до кој местото на индивидуата во социјалната структура - на пример, во академскиот свет - го одредува нејзиниот став за животните прашања.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
