сурива (несв.)
Упорно суриваа надолу кон орманот посрамено и без зор.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Земјата лесно се сурива и тој, потпрен со лакти и колена, сантиметар по сантиметар лази напред.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И сѐ се преметкува во замрсено клопче и се сурива врз него...
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Арсо се капе во врела пот. Длетото лудува и руши и земјата се сурива под колената, градите, брадата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
