течност (ж.)
Таа механички наполни две чаши со некаква течност погуста и од зејтин и ни ги принесе.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
За умрените се дава на живи разни предмети и продукти да им се најде на тој век сереј — волната кога ќе се попари пушта жолта течност која се зика „сереј“ симсиле — род, потекло синдилија — кременисување од високо, паѓање, несреќен случај синдрак — синко (аугментатив од син) синија — софра, трпеза сињелко — господ кој се наоѓа на синото небо скипне — догорува оганот, скипнува сонцето, животот на човек кога умира скисна — ми се досади скопец — женски накит од сребро или бакар подресен со пари или трепки скорнам — разбудувам, дигам некого од место скубам — пасам трева слеа се — се стопи како восокот што се топи слог — нива слог сповојница — веселба по повод на новородено дете српјановец — рид над селото Витолишта сртам — висам, се врткам околу тебе срчка — види срдешница срџба — лутина ставам — се сретнав со тебе се ставив со некого, 2) Станувам од место старавински — од село Старавина стегната рака — скржав, стипца, циција стигна — роди, се породи жена стопанот — мажот, сопругот страк — парче борина странам (дрва) — редам дрва или друго нешто за товарење на добиток стрелушам — се потплашувам струнено — тканина или плетена врвца од козина суварија — турски жандар, коњаник сугарен —доцна, поназад.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Лесната му шибна некоја полока „руски шеќер", ситен, и зеде една грутка та ја стисна над ѓумчето и течноста во неа пожолте, оцрве — „ја запржи".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Иако лутата течност не беше варена од зрела `рж бев пијан и безумен и знаев дека сите во крчмата се плашат од моите очи - улишта на пакост и закана.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Течноста како пламен се лизна низ грлото и во широка поплава се разлеа во него.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Последниот глас, тој штрбав тенор, потсетуваше на зовриена течност во огромна епрувета и панично делуваше, и тој знаеше дека смртта не треба да ја молат, кога е веќе негде над нив невидлива и пак спремна да влезе во хазардната игра како вечен играч и вечен добитник, да спечали, зашто растеше врз врелината на омраза и ги набабруваше како меури многуте побунети очи.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Гледај, ти велам, шприцот ја влече течноста од стаклениот кожурец. Жедно ја пие. Жедно до грло.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И потекоа како врела течност, кошмарно и изгубено, мали во својата неотпорност пред ноќните тајни.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Кога му се сипуваа ракија на здробената шепа, воздивнуваа пучно: „Не пиеше, а господ сепак те заборави.“ Крвта се разводенуваше од лутата течност, капеше низ мртвите прсти и си го копаше сопствениот гроб во сувата земја.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Шишман внимателно го остави капакот на масата, го фати огромното тенџере со двете раце, го подзаклацка и виде дека течноста се измати.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Се прибра во колибата, стави малку маст во тавата, стави топла вода, во неа сол, па во таа топла, масна течност, го надроби како камен стврднатиот тричник.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Го срка кафето со израз на задоволство – од тивките милувки на сонцето по тилот и топлата црна течност низ грлото.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Во својата портокалова проѕирност густата течност ќе спѕида се и ќе се стврдне според калапот во куќата во голема зарче за шеш-беш на џиновска дланка, за еден Голијат што ќе дојде од библиската предисторија.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Дури до мене стигна миризбата на течноста.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Извади од него едно мало шишенце со виолетова течност, го отвори стакленото капаче, и му го подаде на дедо.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Во мугрите, на вториот ден, едно од козарчињата, спуштајќи се од тврдината низ една подалечна врвица забележа дека од едно пресекнато изворче шурка белкава течност.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ако ваква течност влезе во устата може да дојде до гушење или труење.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Роторите се движеа, течностите блеснуваа, течејќи во минијатурни потоци низ исправувачите и вентилите.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Не е тоа толку тешко да се објасни но за време на самото играње имате впечаток на борба на слепо, имате впечаток на треперлива колоидална течност во која секоја насока го издига дрвото на непредвидливата траекторија.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Сепак, во седумдесеттите повторно се појавила во форма на течност, кристален прашок и пилули.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
