трогателен (прид.)
Проклет да бидам, во сето тоа имаше нешто трогателно, нежно, необјасниво.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Како што укажав ова беше многу сериозна и трогателна тема - јас жестоко го обвинував татко ми дека е атеист.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
По тој трогателен миг кога јас можев да залипам.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Што се однесува до конзервативните „драпачи на јајца“ и нивната „трогателна“ љубов кон „старините“, за нив можеме да имаме ситно и дискретно сочувство, скромна но и смешна емпатија поради духовниот кафез во кој живеат.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Ако таа Атиџе, досега за нас непозната, воопшто ти е достојна, а мора да е, покрај сите овие твои трогателни мечти за неа, тогаш и таа ќе го мисли истото, и ќе ѝ биде сеедно дали е муслиманка или рисјанка”.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Мими оди напред, со ситни шушкави чекори, успева да погледа
лево-десно, учесница на ваков трогателен миг, но нејзиното чпрто носе се држи предателски, тоа не признава никаква виспреност.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Уште кога придавката ќе се споеше со именката на која најмногу ѝ прилега (како во паровите ’пулсирачка...хипотенуза’ или ’автоеротична...пирана’) глетката стануваше трогателна.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Чудно однесување! Трогателна приврзаност кон она што се случува и надвор од зборовите додека бараме потпора во знаците втиснати од животот во нашите сетила.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Селаните, повторувајќи ја збор по збор заклетвата што ја читаше блажениот митрополит, во крајно трогателна атмосфера, се заколнаа, секој дигајќи ја својата десна рака.”
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Описите во неговите раскази се беспрекорни и кога се реалистични, и кога се психолошки, трогателни и исполнети со меланхоличност.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Рада со восхит и со полни очи солзи ја гледаше оваа трогателна средба.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Молежлива, блиска, маѓепсничка и волшебна, умилна, заносна и ожална, ту гласна ем тивка, мека и смирувачка, страстна и вдахновена, побожна и трогателна, заводлива и нежна, радосна и слатка, ветувачка и измамничка, се разлева по ливадата песната на штурците, го преполнува воздухот, проникнува под секоја тревка, прекинува колку за да присобере здив и одново се разлева, одекнува, тече, се шири, се издигнува и лета и постојано без прекин и престан моли: - дојди - дојди - дојди...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Во еден особено трогателен миг на драмата, напатениот Прајор Валтер, здробен од сида и омалодушен поради тоа што љубовникот го напуштил среде бедата на неговата болест, ја запознава безвкусната мајка мормонка на отмениот маж со четвртеста вилица со кој избегал неговиот поранешен дечко.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
