турка (несв.)
Се туркаат како овци в трло, се тријат од тебе како говеда од плот... извалкани, ќирливи, смрдливи...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Па за в поле, ми дал господ, ќе ваќам аргати, ќе туркам некако“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Де го турка ѕидот со глава“, — велеа чорбаџиите кога паѓаше збор за него.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Повели, бујрум, ористе, шо велаат солунките! — и ја зеде оддесно да ја води горни крај, туркајќи ја вратата на мандало.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ке туркаат ѕид со глава! Глупости!
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Сѐ што имаше се исфрли надвор и сејмените прибираа што можеа да понесат, а што не можеа, кршеа, туркаа, сечеа со јатаганите, и расфрлуваа по двориштата.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Што ќе правите? Со гола рака се фаќа ли змија? Или со глава се турка ли ѕид?...
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Жената поблиску му го турка послужавникот. - Земи си добро, домашно е...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Не, тој така ја држеше раката и мижеше со едното око зашто така му изгледаше дека гулабите летаат пред неговата рака а тој ги турка напред.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Затоа, по некој внатрешен порив таа почнува да ги турка фотелјите, столовите, да расфрлува сѐ по собата, давајќи ѝ со тоа вид дека е таква по битка и сугерирајќи дека Младичот, по борба, му избегал на Фезлиев.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Луѓето жестоко се туркаа и се задушуваа меѓу работ на тротоарот (каде што во стегнат шпалир чекореа војниците) и ѕидовите од куќите.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Стариот е уплашен и збркан, некоја сила го турка надолу во бездната.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Кога коњаниците се доближија до селаните, овие почнаа да се караат, да викаат, да се дрпаат и да се туркаат.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Сите се туркавме и се пикавме што подобро да го видиме, но двајцата овчари што го водеа замавнуваа со клоци и правеа простор околу него.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Овците, блеејќи, туркајќи се, се стрчаа кон поилото, подивени, обневидени од долгата жед.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Додека тие една преку друга, туркајќи се по тесната патека, се спуштија кон потокот, Бојан се качи во плевната и нафрла пет-шест вили сено. Таму, покрај ѕидот имаше ниски јасли.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Братучедите ги префаќаа за раце, за мишки, за рамена, ги влечеа, ќе почнеа и да ги туркаат.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
— Не туркај ме, чорбаџи, не туркај ме, да не си а земиме бељата обата, — со тивок глас му вели Толе. Лели има разбор, ќе се разбереме.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Та и ваа работа ти е така. Ако стане цел народ, да видиш како се турка и ѕид со глава!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ми се биат шега и велат дека со глава ѕид не се туркал. Море да видиш како се турка., ама требе повеќе глави да се поискршат, да видиш како ќе се турне!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
