уплашен (прид.)
ИЛИЈА: Таа толку беше уплашена да не беше во сознание!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
- Ех, -присторе дедо Бошко уплашен дека овој сака да го наведе на зло.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Кокошките на патот рипаа од место кревајќи облаци прав, а зачудените луѓе зад нив, уплашени, погледнуваа по улицата нагор чиниш да видата дали арамијата сега по нив не влегува в село.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Дико се направи уплашен.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Над класјето успано летна уплашена птица и малото тело се гушна во нивниот спокоен дах...
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Луѓето што пристигнаа потоа - истите оние што со насмевка забиваа анџари во човечки срца - стукнаа уплашени и збунети.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Уплашен мој. Ти си бил понесреќен и од мене.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
МЕТОДИ: (Уплашен, збунет, тажен, го зема писменцето и тешко, бавно, трга кон излезната врата.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Влегува Методи. Сиот уплашен. Во рацете носи некаква хартија.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Стариот е уплашен и збркан, некоја сила го турка надолу во бездната.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Возбудени, скоро уплашени, се шуткаа и бараа место да се нурнат во мракот под скалите, зафрлените ќошиња, и таму да се ослободат од кошмарот што го гонеше.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И тројцата се гледаа зачудени и малку уплашени: лицата им беа пожолтени како штотуку станати од своите гробови.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Усплашена - таа скокна на маса, но не успеа да избега: Златко ја држеше цврсто за опашот.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Лежеше; неговиот сандак беше празен и неговото тело беше скапнато, а тој беше притивнат и уплашен од тоа, со оние скржави и полугладни оброци за сите денови, што требаше допрва да дојдат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Се гледа дека е и уплашен, ама и среќен. И Зоки е и уплашен, и среќен.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Попладнево Секула се врати од град. Но премногу уплашен.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Најтешко е кога човек се чувствува беспомошен. Осамен. Уплашен.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Како, бре, Уља е убава жена, му велам, да не си од нешто уплашен, го прашувам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А ноќта е век, само стои, не врви. Уплашена година. Така ме темне, ме дени. Сама.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Му веруваш на овој шут уплашен, ми вели Мирче, и веруваш дека и јас сум ко него? 46
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
