футрола (ж.)
Виолинска футрола (дрвен сандак потпрен на ѕид) маса, книги, нагорен килим.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Поднаредникот ја откопча својата футрола.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
„Еве. И другпат подобро чувајте го. Најдобро в џеб. Футролата ви дава опасен изглед.“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Иван и Фезлиев се насмевнуваат и ги враќаат револверите во своите футроли.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
ЛУКОВ: (Се јавува дури сега. Револверот му е веќе во футролата, а тој влегува со вид како тогаш да се разбудил.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
На неговиот колк висеше нова футрола.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
- Доста беше, - го прибра дедо ми пиштолот во футролата.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
И во црна футрола? - препраша.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
- Види што ќе ти покажам? - и го отвори ранецот, вадејќи од него една црна кожена футрола.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
МЕШАЕВ ВТОРИ: (ставајќи го лорнетот пак во футролата.) Тешко ми е. Непријатно.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Ништо невообичаено, ако тој паричник не беше направен од наполно ист материјал и дезен како мојата футрола!
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Го споредивме со футролата, беше повеќе од очигледно дека се со истоветна изработка.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Со кожен ремен со презрамка, со жолти копчиња со буквата Б на токата и најубавото – со едни многу убави ками во кожни футроли, исто со Б на рачката.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Тамам јас го ставам тенџерето на решото кога – ете ти едни двајца милицајци, едниот со шмајзер, другиот со десната рака на футролата од пиштолот.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Го исклучувам компјутерот, ги вадам очилата и ги сместувам во нивната топла постела, во црвената футрола со срцолики орнаменти.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Имаше притоа Мехмед паша постојано при себе и еден стар ферман со султански оловен печат стасан до дедо му, славниот Исхак-бег, кога овој стана заповедник на Скопје: ферманот беше пишуван со рака и зелено мастило, а дојде во футрола од ѓон, со сребрени скопци, и залепена со восок: не само што постојано го препрочитуваше тој ферман, туку и го учеше на памет.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Ама овојпат, иако тој не го забораваше оној стар ферман, со оловен печат, дојден од султанот до дедо му славниот Исхак-бег кога овој стана заповедник на Скопје, пишуван со рака и во футрола од ѓон, а во кој султанот умно ги опоменуваше своите намесници да не се перчат многу и да не се подаваат на суетата, зашто да бидеш господар на еден народ е исто што и да седиш на терезија со два таса, тој сепак не ја менуваше одлуката: првин затоа што потурчувањето на ибн Пајко ќе одекнеше силно меѓу колебливата раја, а второ, затоа што и самиот султан, покрај сите совети, даваше и уште еден, кој сега многу му одговараше на Мехмед-паша: „Својата сабја сепак секогаш држи ја остра!“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Ваквиот револт, како магија за привремено онеспособување, ја симнува накратко футролата од ножот на напасникот, и тогаш сите ослепуваат од неговиот одблесок.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Ја чуваше во убава кожна футрола скриена длабока во плакарот во спалната. Дури се плашев од неа.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Пиштолот го врати во футролата и за да не заборави пак му рече: - Като куче бесно ќе те стреља!
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
