шарпланинец (м.)
Кога ѕвонењето се оддалечи, шарпланинецот забележа сенка недалеку од темниот глог.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Со своите бројни стада, со шарпланинците, посебно со својата мијачка облека и говор, и со сточарската исхрана, бакрданик, сирење, грав, и овчка пастрма, за сите пелагониски селани, посебно за жителите на Потковицата, во чиј синор спаѓаше заветрината, мијаците претставуваа вистинска атракција но не и туѓинци.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Имено, овдека, во заветрината на Петочната Вода, со својот булук, со своите овчари, коњи и шарпланинци, сѐ до крајот на последната Голема војна, доаѓаше на зимување стариот мијак Рафаиле, потомок на Ѓурчина Кокалески.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Страста на човекот со обетка на увото јурнала со сила на шарпланинец кога ќе сети дека стадото му го демне волк.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Шарпланинец: јадар во телото, во главата, во нозете: широк, дебел врат, голема уста, постојано подзината, јадри, изострени заби меѓу кои црвенее издолжениот јазик.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Градот е во котлина. Природниот провев по реката - наречен Вардарец или шарпланинец - бил попречен со градење на високи згради откај населбата Влае - Порта Влае“, објаснуваше тато Петре.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Кучето, овчарскиот шарпланинец, кој дотогаш беше многу мирен сопатник, се вознемири...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
