шипка (ж.)
Околу неа ограда со високи железни шипки што ни пиле не ќе може лесно да ги прелета.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Го врза едниот крај за шипката од прозорецот, а другиот го зеде во рацете.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Под неговите нозе, на патосот од автомобилот лежеа неколку револвери, пушки и шипки динамит.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Тогаш се погледнуваме, Мари- Клод ја подигна главата за да ме погледне во очи; грчевито држејќи се за шипката од седиштето чувствувам дека јас и сум всушност она што таа го гледа, нешто толку бледо како и она што јас го гледам, бескрвното лице на Мари-Клод која ја стиска црвената чанта, која ќе го направи првото движење за станување додека возот веќе влегува во станицата Доменил.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Жари пишува: „Имаше браник чии шипки... изгледаа како решетки на воденица...
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Во него имаше три златни шипки, зацврстени со контактен цемент.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Сѐ што да фати, долго држи в рака: чашата со која пие вода, лајцата со која јаде, филџанот со кој пие кафе, ризата со која се брише, шипката од креветот за која се фаќа кога станува, бастунот со кој се потпира, рачката од вратата кога ја отвора и затвора, и секој предмет што го допира - го допира долго како да сака на него што подолго да го остави својот отисок, својот траг.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Мошне брзиот пад на електричното полнење би предизвикал електрично празнење: иглата би се однесувала како светлечка шипка.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Стариот железничар ги прередуваше ќерамидите за нови дождови и ништо не довикуваше на старата, гледајќи ја како се испиња по за’рѓената шипка.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Некогаш на таа железна шипка, која сега пушташе ‘рѓа на алиштата, нивните синови се бесеа како мајмуни - уште кутрите, не беа слезени на земја.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
И, којзнае кој ѓавол ќе им влезеше в глава, ќе се погледнеа како затвореници разделени со јаки железни шипки и со олкави солзи, ќе се изнаплачеа.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Понекогаш со тупаници, понекогаш со пендреци, понекогаш со метални шипки, понекогаш со чизми.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
- кога влегуваат во ноќниот бар, во позадината задолжително се врцка полугола танчерка на шипка; - кога гл. јунак поаѓа во решителна задача, без оглед дали тогаш чекори, трча или скокнува во хеликоптер, тој им вели на своите сакани (жена, женска, деца, татко итн): „те сакам“, а тие (понекогаш здружено) одговараат: „и јас тебе“;
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Некои чекаа завој и чист алкохол, некои сируп и инјекција, некои нож или скалпел, некои загипсирана шипка...
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
- Да запреш. Колата речиси удри со браникот на една шипка со патоказ „Дихово” („х”-то беше излупено од тенекијата со удар од камен).
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Ѕвечкањето на пушката, која преку неговото рамо се допираше до редениците во ритамот на неговиот чекор, беше сосема поинакво од ѕвечкањето на металот кога ги редеше теговите на шипките во теретаната.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Лево и десно од улицата послана со свеж асфалт, ред стојат долги згради со сиво - бела фасада, високо -квадратни прозорци со железни шипки, големи, искривени врати.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Сè повеќе има мешовити фирми Диџеите во дискотеките миксаат плочи Во увото се мешаат звуци од кафулињата Во клубот девојки мешаат на шипка Сонот го меша возможното со чудесното Детето ги помешува левата и десната патика Бетонската мешалка му ја прегазува топката (Градежните фирми уриваат домови!)
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Патериците по малиот камбек кога ја вадеше шипката станаа минато.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Се симна од столчето што го користеше за да може да погледне низ решетките надвор и бавно зачекори низ затворската соба, движејќи се до вратата и назад, до под квадратот нареден в долж и в шир со железни шипки, и пак до вратата, и пак назад.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
