шлаканица (ж.)
Дигна ли рака на мене, само една шлаканица да ми удриш, знај оти таа декика си ода кај браќа ми, а ти т'чи си а главата со децата како знајш, — му рече Доста на Илка кога навистина еден ден по една голема Митрина тужба Илко ѝ подвикна и нарипа и тој да го последува брата си Стоја — да ја удри Доста.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се плашеа и не смееја да го сторат тоа, да ме мачат окован: шлаканици со панцирни ракавици, рефлектори в очи, шпенадли под нокти.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- Но зар мораш да одиш? Дедо Димо зина од изненадување. Како да му удри некој шлаканица.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
На судот ја ислушаа фирмата, нѐ ислушаа сите работници што работевме на зградата, и почна расправијата: едно судење, две, три; едни тврдеа едно, други друго; главниот сведок што бил во близината на Ѓеро, на последното судење ја сврте работата изјави дека Ѓеро бил крив; скокна Анастас во судницата, свика: нема човештина, нема совест, за пара и душите си ги продаваме и во лутината му удри шлаканица на главниот сведок; настана расправија и Анастас го осудија на три месеци затвор; издржа еден месец и го пуштија бидејќи плати глоба.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Сѐ што душичката му виде на Трајан, сѐ што му помина преку главата, само тој и коњот го знаат: и шлаканиците од старешините, и мајката и шајката што му ја караа, и душичката в нос што му идеше на тешките вежби и маневри - сето тоа, тој, кутриот коњ, го плаќаше: сиот бес и лутина на него го истураше.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
И тогаш, татко ми врза шлаканица и ме пушти дома со плачење.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Но јас мајсторски излажав, па така виновник излезе мојата помала сестра, па нејзе ѝ помодреа образите од шлаканиците што ги доби.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
- А зошто ме чекаш, ѝ велам јас, болви за да ти тепам меѓу колена? И ѝ врзувам една шлаканица.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Еве го твојот господ, ѝ велам, овдека само јас сум господ, ѝ велам, и ѝ врзувам уште една шлаканица. 225
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- А зошто, бре, неранимајко, - трас - се слушна шлаканица и пцост - те прашувам тебе, никаквецу, си ги замрзнал децава, а?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Мрмореше, се муртеше, тој осаменик и намќор навредата на потсмешливиот поглед ја чувствуваше сетилно, како удар или шлаканица.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Осеќам некоја шлаканица, штавена преку лице.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ме изведоа на патот и ме подбраа со шлаканици.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А долу ме пречека брат ѝ и ми стегна шлаканица.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Да ми удрија шлаканица, да ме караа, полесно ќе ми беше.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Чудно... Убав збор ме здоболе посилно одошто шлаканица.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Подоцна ѝ крадеше тетратки, моливи, гуми, боици, острачиња, цртанки. Јадеше шлаканици, но ништо не помагаше.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Не знам како ме додржа господ да не ѝ удрам шлаканица.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Нивните униформи беа бели, лицата им имаа розова боја како некој да им исплескал шлаканици; очите им беа сини.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Да му веруваме ли на часовникот дека само шеесет кобни шлаканици мава една минута?
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
