јурук (м.)
Волците слепо ја следеа по бескрајното снежно море и ја оставија, а таа, како да си дојде на себе: далеку ги заобиколуваше јуруците, се плашеше од нивните развлечени песни; ноќе го грееше под срце нејакиот пород и се разбудуваше дури и кога по земјата ќе зашушкаа ланските дабови лисја.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Вечерта, што со својата сина сенка лесно ја затемни долината, го затече момчето смирено, седнато врз начнатото тело на Јурукот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Ќе се противставува како Јурукот, - промрмори Бојан. - Кој Јурук?
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
И така, јазлестиот, цврст трупец доби име Јурук.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
