ќулавка (ж.)
Се веднеа под тежината на спуштеното небо над нивните ќулавки.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Немај гајле, ми вели Влашето мене и зеде од коњот една вреќа струнено, ги пикна двата краја од газерот еден во друг, направи ќулавка, ја стави преку глава и заринка во снегот.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Се грбавел, умри, Лозане, умри Македонијо, од небото се спуштала преголема скрапла со премногу отров во свиениот опаш дури и за пет такви вилаети на пет или на петпати повеќе момчоци од шеснаесет години што исто така се мрак во еден мрак, грумак бол по своја врсничка, момчоци - синови на бекташи под дервишка ќулавка или на оние со парче руба околу половината, како пци со заби да ги измолкнале од сметиште.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ми остави пушка, раница, ќулавка и со куцање отиде напред, а јас ги зедов тие работи и сосе моите што ги носев, одвај отстапив.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
„А ќулафката?“, прашав. „Денес, кога јас фрлив камен, тој се сврте кон грмушката во која бев сокриен и јас видов дека ја носи истата ќулафка како и на обредот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
А еден миг пред тоа, додека разговаравте, не носеше ќулафка. Значи, ја ставил пред да те прегрне “, реков.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Црни, прави, издолжени зеници
кабаре бастуни, караван плајвази
камбани нечујни, витки
ќулафки од грб гледани
стожерниот дел на крстот
језуити озрачени со водена светлост
најстрогиот Ред во историјата
на езерото, чудо во Охрид!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
