Албанец (м.)
Нека нѐ разбере Неда јуначкото како го цени Албанецот сето!. . . . .
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Албанецот, решија, злочинот да им го плати.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Страшилиште беше за Харпија—Албанец гневен сегде што грабеше стрвно.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Ние станавме за надворешниот свет Срби, после истапивме како српски поданици и најпосле името Србин фати да означува Македонец, не Грк, не Влав и не Албанец.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Цар Душан се нарече: цар на Србите, Грците и Албанците, а не и на Бугарите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Патријаршијата ќе бара грчки јазик и за православните Албанци – Тоските.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Албанците се пожалија во Комитетот.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Кузе рекол во управата дека му го продал некој Албанец од околните села и така се покрила работата.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Татко ѝ нејзин, Јончета Јанчески, го убија Албанците уште додека сојот нивни живееше таму некаде, во Западна Македонија.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
А потоа ме молеше да напишам граматика на говорниот ми јазик, што требаше да му ја испратам во Виена, а некои грчишта и Албанци од околните места на отечеството, подбуцнати од други, несправедливо го наклеветија дека украл книги, а вистината е дека неколку наши соотечественици на драго срце му подарија неколку книги...
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ќе ме поздрават првин Албанците од ќелијата, па ќе се јави Михајло Горачинов. ,Пилето ми пее, рано на сабајле", се тешиме, се крепиме. ,Па и робовите се казнети да го сакаат животот, исто како и нивните господари," рече еднаш Апостол Макаровски. 34.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Адио, шок, им викам на Албанците од соседната ќелија, адио!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Адио, синдрофиса Небеска, ми се оѕвиваат Албанците од ќелијата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Ние не сакаме да одиме во Албанија... што бараме во Албанија кога не сме Албанци... Ние сме христијани, словенски род...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Јаничарите се регрутирале речиси од сите Балканци: Срби, Албанци, Македонци, Грци, Црногорци, Бугари...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
И набројувам: Словенци и Хрвати, Срби и Муслимани, Црногорци и Албанци, Евреи и Италијани, Роми и Романци, Унгарци и Чеси... Набројувам сѐ, ништо не изоставам.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Децата бучно купуваа сладолед, газдата, Албанец, ги претресуваше топките сладолед не симнувајќи го погледот од екранот, а ние возрасните стоевме залепени еден до друг, хипнотизирани од црно-белата слика.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Зарем католикот Пашко Васа од Скадар, некогаш гувернер во Либан на Отоманската Империја, уште во XIX век нема на најдобар начин да ја означи заедничката определба, на која и вие денес се повикувате: „Религијата на Албанците е албанството”.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Папата Јован-Павле II на крајот сведочи дека помеѓу идеолошкиот Бог и вистинскиот Бог, не се поставувало никогаш прашањето на победникот, за да им се обрати на Албанците со зборовите: „Историјата уште не знае што се случило во Албанија.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Заменикот на Водачот носи на главата качкет и облечен е во нешто како униформата на кинеските раководители, макар што со Кинезите Албанците конечно расчистија на сите полиња.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
