Земјин (прид.)
Страшен и семоќен ми се стори крај шарениот глобус - како господ, господар на Земјината топка.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Во тоа време најубавиот крај на земјината топка беше широчината на крајот на нашата улица.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Демонот во него беше преголем за да се провлече низ решетките на канализацијата рамно до земјината утроба, за да стане отровна риба со кал во жабрите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Го држеше челото на влажната трева и чувствуваше болка во очите, сува болка распрсната однатре. „Колку години имаш?“ ја праша додека земјината влага се впиваше во него и го гаснеше. „Осумнаесет“, му рече без злорадост и без виновност.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Се развесели. „Ме сметате за опасен лудак а не знаете што станува околу вас?“ „Што станува?“ го прашаа стискајќи го меѓу себе и кикотејќи се безгласно, само со тешките раменици на кои можеа да ја држат земјината кугла.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Таму, на крајот на земјината срцевина е темелот на камен и бетон.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Целата земјина топка. Еве ја Азија, и Африка, и Европа. И сите мориња, и сите реки, и сите градови.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Збор ти давам. Земјината топка прска од силен и тежок удар на зелена барска трска... Чудни чуда, чудни чуда!
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Тоа се трупа полека по хумусот на мојата снага по мислата по сетилата по плодот на земјината кора.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
а. Времето во поезијата За предлозите на Хлебников: „да се внесе новина во поседувањето над земјата: да се прогласи поврвната на индивидуалниот имот да не може да биде помала од поврвнината на земјината топка“, и уште: „ да се изврши постапно предавање на власта во рацете на ѕвезденото небо“, и особено: „ да се формира во сите земји за оние што сакаат вечна војна посебен пуст остров“, и за сето тоа неопходно е – време.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Светот е soap-noir, и тоа е неговиот последен жанр, слика којашто земјината топка, рушејќи се како мртва ѕвезда, уште долго ќе ја испраќа во вселената...
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Не само што не постои човек за сите времиња и сите земји туку на секој историски период и на секоја нација на куглата земјина ѝ одговара специфичен тип на човечка природа: Сократ бил Атињанин од петото столетие пред Христ, Библијата е поетски - настанат поради таков след на околности - израз од еврејската душа.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Земјината топка се врти полека како празен екран од кој паѓа снег... Stay tuned.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Можеби ќе го наречеме Земјино доба, или можеби Гравитационо доба.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
„Во името на Земјината Влада ова го прогласувам за марсовска територија, што ќе им биде подеднакво поделена на зачленетите нации.“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Циклусот е оној којшто наредува, тој е како земјиниот свијок.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Инспириран од древниот мит за раното детство, тоа го претставува новиот човек роден од енергијата на земјината срж.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Некои велат дека господинот Сенка живее длабоко под земја, движејќи се низ еден систем од специјално изградени засолништа („внатрешноста на Земјината топка е како швајцарско сирење за тој монструозен глушец - крал на дупките!“); други одмавнуваат со главите и велат: „Глупости, дури и нему му треба светлина!“
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Повозвишен свет од светот на играчките немало на земјинава топка ни во една сказна.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Сѐ е толку таинствено, ама жарот на лудото срце да дознае што се крие во оваа невидена, ретка земјина форма, го потиснува стравот и те води, речиси насилно те влече кон тајната.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
