Лерин (име.)
И вистина, зар ќе се реши еден искрен патриот Македонец да ги жртвува: Костур, Лерин, Битола, Охрид, Ресен, Прилеп, Велес, Тетово, Скопје и др. за соединувањето на Македонија до левиот брег на Вардар со Бугарија?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Престанаа да си одат, да си идат на гости, престанаа да се женат и мажат со „Грци" и „Бугари" и од вчерашни браќа, братучеди, стриковци, вујковци, кумови и светијовани, станаа смртни непријатели и каде се сретнуваа по пазариштата Прилеп, Битола, Лерин, — секаде ги остреа забите едни на други и се чекаа да се исколат со острите ками, што обично ги криеја во самарите од маските или магарињата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тие — Грците Цицовци, Кондиловци, Кацигаровци за една две недели довикаа од Лерин регуларна грчка војска и го нападија Ѓура и од неговите „бугарски" села.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сета негова душа трепереше од возбуда и напрежение што побргу да се турне Арсланбеј да се напади аскерот од Витолишта за да отрча кон Прилеп, Битола, Лерин, Воден, Солун, па да му отиде и на султанот во Стамбол да го турне од столот, за да не му мириса веќе никогаш на турчовина.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Кој да ги памети сите. Повеќето не се вратија... Сетне имаше и од Леринско, од Воденско.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Го молам Инспекторатот да одобри началникот на Флорински (Лерински) срез г. Жупанец да ја врши должноста срески началник во Прилеп до пристигнувањето на новиот началник.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во ноември истата година се формира и СНОФ (Словеномакедонски ослободителен фронт) како засебна антифашистичка организација на македонското население од Леринско и Костурско.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И од Костур идат, и од Лерин, и од сите села.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го начекувам извештајот од борбите за ослободување на Лерин.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во овој период британските воени мисии со посебно внимание го следат движењето на германските единици и нивното повлекување и за тоа го известувале својот штаб Force 399 барајќи да се бомбардираат правците Лариса- Лерин- Прилеп и патот Дојран- Валандово- Струмица- Штип.272
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Патот е стар, сега проширен и под асфалт, ги памети времињата на турското владеење и тогаш беше, а и сега е пат кој ја држи врската Лерин – Корча и натаму сѐ до Драч и преку него по море до Италија и од таму кон широкиот свет.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
За тој ден по години сведок посведочи: ”По нашето повлекување големата трагедија се одигра во самиот Лерин.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Тука беа донесени одлуките за заземање на Воден, Негуш и Лерин.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Не беше вратена кога јас отидов во Лерин.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Ги затворија во училиштето, а утредента ги однесоа во Лерин, во затвор.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Првиот контакт со Грција и не ми остави некаков впечаток, веројатно затоа што контактирав само со нашите кои живеат во Лерин.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Основната причина за слободното манифестирање на македонските национални чувства во реонот на Лерин Еванс ги гледал, пред сè, во слабоста на Грчката влада и нејзината бавност да го воспостави авторитетот на државните органи во областа Лерин.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
„Еј, здраво Костадине, шо прајш? Јас на кратко поминав едно кафе на брзина да сркнам, бегам за Лерин, во дуќано на татко ни, треба да завршам некои работи...мило ми е, Тодор, Тодор Јовановиќ, а вие сте Петар, синот на Гули чевларот!
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Според неговите согледувања, од тогашното расположение меѓу политичките кругови во Бугарија, „четириаголникот Горна Џумаја-Разлог-Неврокоп-Петрич ќе биде дел од македонската држава“, додека проблемот со грчката граница, како што забележува М Вестерн, е многу чувствителен, и покрај тоа што никој не можел да го оспорува фактот дека зоната меѓу Лерин и Солун е „населена со Македонци, кои малку се разликуваат од нивните роднини северно од границата“, а „Солун е природно пристаниште на областа“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Посебен е Гули, посебен и особен...“ раскажуваше барменот на бистрото „Корзо“ на Широк Сокак бришејќи чаши, а Тодор Јовановиќ, братот на Томаица, кој помина да се напие едно кафе на брзина пред да замине на пат за Лерин го слушаше.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
