Циганин (м.)
За г.Бешков попрашајте кого сакате во Битола, било тоа од персоналот на тамошните консулства, било од бугарските учители, било од влашките, било од граѓаните или најпосле од Циганчињата со кои има разговарано г.Бешков, постојано одејќи по градот без работа, и сите ќе ви кажат кој е г.Бешков.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И камен на шија полесно се носи од пуста црна печалба! (На Циганите). Што спиете, бре! Чукајте, дури господ да чуе!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
КАРАМАН АТАНАС: (Доаѓа сам, пијан, придружен од Цигани свирачи). Ах, бре, стрико Марко!... Да пукнам, како орев да пукнам!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Леле, леле, јас сиромав! Циганка да ме целива!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ПОЦКО: А, колај работа за тоа, адет е овде. Ама ќе речеш Цигани сме, е, туку и рисјани сме, жими Ристос!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ТЕОДОС: И вино... (Пивнува малку и го истура скришно остатокот на раката што му ја бацуваат Циганите, па ја брише скришно.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
- Зад него се ведеше Циганчето Паљо. - Умрел значи, а ваму станал?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
3. На крај село куп од земја стара цигулка на неа место име, место знак Ноќе ветрот цигулката ја искрева над класјето и плаче но патот зелен што ги скри Циганите...
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Сурлите онемеа, набабрените образи на Циганите тажно спласнуваа.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
1. Еден Циган без цигулка Еден Циган без Циганка Еден Циган без дружина донеса денеска Замижано над постела тој стегаше раце суви борејќи се со некого заздиван Па наеднаш грабна дизгин невидлив и атот игрив го потера сиот в пот и распеан Но в час коњот се исплаши и се сопна Тој извика на уста со топла пена румена Не го крена коњот сакан Не намести нови жици Под чергата в пламен сета замолча Еден Циган без дружина еден Циган без Циганка еден Циган без цигулка однесоа денеска.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
2. Еден Циган со цигулка Еден Циган со Циганка Еден Циган со дружина го бараше другарот Цела вечер дружината цела вечер Циганката цела вечер цигулката викаа по Циганот
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Хирургот Никола или?... Не знаеше дека му готват стапица и се сеќаваше - ја испрати Јана до циганскиот крај на крај на град и шарајќи со очи по разнобојните мали куќички и ги стисна рацете: „Се каеш ли?“ Недалеку од нив голомешесто Циганче со стар, ноќен сад на глава, сонуваше да стане војник.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Во тремот бавен и тежок шум на шајакни влечки. Не е циганката.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Колку е голем! Меот му е - на... Покажува, со рака прави полукруг од грлото преку стомакот циганката.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Некој Мусо, ковач, Циганин, да му ги окове и рацете и нозете во железо, и пеш ли, на коњ ли, како било не ми текнува во - Скопје.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Холандија ги збрала циганите во провизориуми, во живеалишта на тркала, во коли слични на циркуските.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Со нив дојде трет, куц човек со хармоника (молеше да не го викаат Циган, ни Ѓуптин, ни Манго, тој е Ром).
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Се наведнав и се сетив на Циганката што ми гледаше на карти: ,Ај, нека се гледа и за куќа и за среќа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Животот се собира и се шири, и пак ќе свири под прстите на оној твој куц Циган со зелени зулуфи. Животот тече.“
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Преку ноќ биле обесени црниот просјак и крадец Циганот Рамо и православниот арамија Невенко од кого пропиштело сѐ живо, некрстено и крстено.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
