Црвенкапа (ж.)
Јас не го сакам волкот. Тој, тој ја изел... Сашо: Црвенкапа, нели?
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
„Црвенкапа“ (така го нареков оној чичко што му дава со свирење знак на машиновозачот да тргне возот), свирна и компзицијата се раздвижи.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Црвенкапа и трите прасиња чинам спаѓаат во најнедепресивните карактери во богатото светско литературно наследство.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
• Господине Станковски, чувствувам дека претерав со мрачниот тон, па повелете, немотивирано шприцнете им малку недепресивна енергија на полетните читатели на Маргина што со депресија се хранат ко волкот со Црвенкапа и трите прасиња.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Зошто, на пример
ловецот ја спасува Црвенкапа
и, како секоја споредна личност
неопходна само за расплет
си заминува?
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
А и деталот со распорениот стомак, каква е поуката, дека и да си човекојадец не е страшно бидејќи со прост, аматерски хируршки зафат, со нестерилизиран касапски нож, може да ти го извадат човекот од утробата, целосно неповреден; бабата со нејзините наочари и пантофли, а Црвенкапа со нејзината бела тантелена престилка и качулката, без ниедна трага од желудечните сокови?
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Не можеше ли Црвенкапа да биде дебелка хевиметалка, со масна нечешлана коса, пирсови и подгрбавен од?
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
