арогантен (прид.)
Сред сета онаа арогантна турканица, таа ми праќаше охрабрувачки погледи,со неприкриена нотка на сожалување, што ме натера, токму на полноќ, откако буричкајќи по џебовите најдов две згужвани, испотени, но се уште читливи хартиички, да скокнам од мракот, си истуркам пат и лежарно му го земам микрофонот на едниот од гласноговорниците дркаџии.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Газењето и угнетувањето на Жената, вулгарните вицеви и арогантниот тон што го манифестира тоа суштество во темен костум на Жан-Пол Готје, веќе по првите неколку моменти смислено предизвикуваат отпор.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
И, иако втората позиција има јасно оправдување, потврда - на крајот, битно е едно дело да биде разбирливо, драмата да може да се игра, а поемата да се чита - арогантниот став на критичарите со кој тие оценуваат дали еден превод е добар или не, од чисто монолингвистичка позиција, повторно укажува на неблагодарното место што го зазема преводот vis-a-vis метатекстот (дело изведено од, или што содржи, веќе постоечки текст), каков што е и литературниот критицизам, сам по себе.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
ТЕМИ ШТО ГИ ДЕФИНИРААТ КУЛТУРИТЕ 38 ТЕМА култура контракултура ЕМОЦИОНАЛЕН СТАВ Заснована на страв Заоснована на Научнички оптимизам Бавен-ригиден или импулсивен Анимиран, сјаен, Сериозно-возвишен, работник среќен разигран, Арогантен или фалбаџиски самоуверен, отворен, Тврд-опасен или млак-субмисивен пријателски-сочувствителен
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Или пак затоа што станувале глупави и арогантни и не успевале да се приспособат на променетите околности, па биле соборувани; или пак станувале либерални и плашливи, правеле отстапки кога требало да употребат сила и повторно биле соборувани.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во сефардскиот печат, дури и во умерениот „Ел Тиемпо” го напаѓаа за неумерено покачување на рабинската плата, а уредникот Јицак Давид Флорентин, еден од угледните личности на Солун што ги запозна уште при првата посета на градот, дури без стегање напиша еден текст од секташки позиции: изворот на арогантноста - ѝ поминува низ мислите текстот што најмногу ги здоболе и Цви и неа - е ашкенаското потекло на главниот рабин; таму, според тој луд Флорентин, лежи причината за тешкиот, автократски и нееластичен карактер на главниот рабин, додека без срам потаму пишува дека „ние Сефардите сме луѓе со слатка, флексибилна и добродушна расположба”.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Тој го достигна идеалот на арогантните моќници: да биде неомилен, а несменлив.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
„Ех, зошто. Настапија арогантно, оптоварени со сопствените војнички комплекси и го свртеа народот против себе.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Арогантно чекореа низ дворот, замавнувајќи со светликавите крилја како да се окуражуваа за тепачка.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Со костум, темни очила за сонце, шешир... исправен и арогантен во одот. Никогаш подраснат со брада.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Веќе увидовме дека пред да се реши на овој чекор за судска заштита, Авдиќ неколку пати добронамерно се обиде да воспостави контакт со директорот, меѓутоа наиде на арогантен, крајно непрофесионален, дрзок и игнорантски однос.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Сигурно не сакаше арогантни ликови, а него дури и на чело му се читаше дека е токму таков.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
