бакалница (ж.)
Туку што стигнав до бакалницата на аголот, гледам: луѓе, врволица...
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Она пладне, кога војната беше оттатнета, а нејзините сенки сѐ уште стоеја во изгорените куќи на нивното село, и во разурнатите мостови, и во разодградените плотишта, а по селските сокаци се тркалаа празните картонски кутии од УНРРА, и селаните се облекуваа во половните американски карирани виндјакни со неминовната црвена шарка, и кога двете селски бакалници беа прекрстени во Кооперативни сектори, а секој нивни ден се завршуваше со по една фронтовска конференција, на која тие по двајца-тројца продолжуваа да се запишуваат во Задругата; она попладне, во кое исто така мнозина, продолжувајќи да немаат доверба, а и Змејко беше меѓу нив, обично молчеа, за сето време, сите тие денови, и додека се меткаа по цел ден по средселото, а и вечерта на конференциите, а дури после си се разотидуваа кон дома; она попладне, кога ќе им станеше чудно ако речеше некој дека оваа вечер нема да има конференција, толку чудно и толку пусто, што дури и самите би ја закажале неа, она додека исчекува задружниот курир - поранешениот пандур, - пак да притропа со барабанчето по сите мегдање од селото и се чудеа што уште го нема; во таа тишина, во која стоеја зачмаени на средсело сите мажи, а меѓу нив само ретко ќе пробечеше некој глас, кој можеше да бара или огон, или тутун, кој ниеднаш не кажуваше ништо повеќе: тоа пладне, во кое подоцна се насобираа сите крај една лимузина и еден џип што пристигааа од градот, носејќи уште една од сите оние делегации, што доаѓаа на конференциите и постојано им го зборуваа сѐ тоа пак тоа, сега од колите излегуваа луѓето и се поздравуваа со селаните со онаа неприфатена, одгатната фронтовска желба за приближување и Змејко уште на прв поглед го препозна онојго.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Не само јадење и пиење, ами отворија и бакалница, та дури и магацин со обуш и облекло и разни ситнурии; огледалца, мониста, прстенчиња, обетчиња и којзнае какви ситни ѕрнѕурки, кои по Европа се продаваа по десет и педест за пара, а овдека Челебијата си ги определуваше цените како што сакаше и колку што сакаше.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Кога Алекса влезе во бакалницата од Алекса Бабовчето виде полно селани — Мариовци.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Погледна низ прозорецот и воздивна: „Сега, повикај го брат ти!“, а кога заедно се појавија, му се обрати на вториот син: „Појди во бакалницата и прашај колку е брашното“.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Стариот трговец му рече: „Добро. Ќе ти покажам. Појди до бакалницата и прашај колку е брашното.“
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Во Лондон главно се продава во бакалници кои снабдуваат продукти за арапските и сомалиските заедници.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Во минатиот век опијатите можеле да се купат во бакалниците без рецепта како чудотворни лекови за голем број болести.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
„Зарем не би било убаво в недела да прошетаме онака како што правевме некогаш, со твојот свилен чадор за сонце и твојата долга облека што се влече по патот, да седнеме на оние столчиња со ногарки од извиено ковано железо во салонот и да уживаме во мирисот на бакалниците, таков каков што беше некогаш? Зошто бакалниците не мирисаат веќе така?
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Дуќанот бил снабден со неопходниот инвентар и артикли и личел на вистинска бакалница.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Орце зел под кирија друго дуќанче веднаш до старата берберница. „Бакалин“ и „стопан“ на бакалницата станал Марко Бошнаков од Охрид.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Во Велес држел бакалница, но, жеден за образование, на возрасни години завршил мала матура и потоа му се предал наполно на револуционерното движење како агитатор и организатор.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Другиот ден мајката замеси леб од брашното што го зеде со купони кога бакалницата на капиталистот што живееше до црквата се национализира за да се нахрани гладната работничка класа.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
КЛАУС: Како сте вие задоволни од вашата работа во бакалницата?
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Оттаде ме зедоа, ме кладоа во една бакалница, во чаршијава.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Не може да се стаса. Не е мала бакалницата.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Ја фотографирав нивната трошна, напуштена куќа, нивите преку каналот, дрвото во дворот, пасиштата, сокачињата во селото, бакалницата... потоа ги редев фотографиите (тогаш немаше дигитални апарати) како сложувалка за да го составам Сакулево, родното село на Борис Кривошеев.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Наеднаш на раскрсницата од главната улица по која се движеше, еден црн автомобил со огромна брзина сврте во уличето кај бакалницата по што се слушна силно шкрипење и многу гласен но тап удар.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Двајцата, стиснати еден во друг, како сенки се мушнаа меѓу двете бакалници на аголот на Корејска улица и чикмакот што завршуваше со висок ѕид од бетонски тули, и брзо се вратија назад, разделувајќи се со обострано тапкање по рамената.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
